به گزارش صد آنلاین، این گیاه به دلیل ترکیبات فعالی مانند فیبر محلول، گالاکتومانان و ترایگونلین، اثرات مثبتی بر کنترل قند خون دارد. برخی از مکانیسمهای احتمالی آن عبارتند از:
فیبر محلول در شنبلیله باعث کند شدن هضم و جذب کربوهیدراتها میشود و از افزایش ناگهانی قند خون پس از غذا جلوگیری میکند.
ترکیباتی مانند ترایگونلین ممکن است حساسیت به انسولین را افزایش داده و به تنظیم متابولیسم گلوکز کمک کنند.
شنبلیله میتواند فعالیت آنزیمهای تجزیهکننده قند (مانند آلفا-آمیلاز) را مهار کند و در نتیجه سطح گلوکز خون را کاهش دهد.
در یک مطالعه روی بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲، مصرف ۵۰۰ میلیگرم عصاره شنبلیله به مدت ۸ هفته منجر به کاهش معنادار قند خون ناشتا و HbA1c شد.
مصرف دانههای خیسخورده یا پودر شنبلیله نیز در برخی پژوهشها بهبود سطح گلوکز را نشان داده است.
دانههای خیسخورده: ۱۰–۱۵ گرم در روز.
پودر: ۲–۵ گرم همراه با غذا.
مکملها: طبق دستور پزشک یا برچسب محصول.
ممکن است با داروهای دیابت (مانند انسولین یا متفورمین) تداخل داشته و باعث هیپوگلیسمی (قند خون پایین) شود.
عوارض جانبی مانند نفخ یا اسهال در برخی افراد گزارش شده است.
برای زنان باردار یا افراد تحت درمانهای خاص، مشورت با پزشک ضروری است.
شنبلیله میتواند به عنوان یک مکمل طبیعی در کنار رژیم غذایی، ورزش و داروهای تجویزی برای مدیریت دیابت مفید باشد، اما جایگزین درمان اصلی نیست. حتماً پیش از مصرف با پزشک خود مشورت کنید./ اختصاصی صد آنلاین