به گزارش صد آنلاین، استفاده از آب نارنج و عرق بهارنارنج در طب سنتی برای برخی مشکلات سلامتی پیشنهاد شده است، اما مهم است که این ادعاها را با توجه به شواهد علمی و پزشکی بررسی کنیم:
نارنج: پوست و میوه نارنج حاوی ترکیباتی مانند سینفرین است که ممکن است اثرات محرک قلبی داشته باشد و در برخی افراد حتی باعث افزایش ضربان قلب یا فشار خون شود. بنابراین، استفاده از آن برای کاهش تپش قلب ممکن است در تضاد با شواهد علمی باشد و برای افراد مبتلا به مشکلات قلبی خطرناک باشد.
عرق بهارنارنج: در طب سنتی برای آرامش اعصاب استفاده میشود و برخی مطالعات محدود اثرات ضداضطرابی آن را تایید میکنند. با این حال، شواهد قطعی نیست و جایگزین درمانهای پزشکی نیست.
اسیدیته آب نارنج ممکن است با تحریک اعصاب گلو یا معده به قطع سکسکه کمک کند، اما این ادعا بیشتر بر پایه تجربیات فردی است و مطالعات علمی مشخصی آن را تایید نمیکنند.
ضد سرفه: ویتامین C و ترکیبات آنتیاکسیدان نارنج ممکن است به تقویت سیستم ایمنی کمک کنند، اما اثر مستقیم ضدسرفه آن نیازمند بررسی بیشتر است.
اشتهاآور: طعم ترش آب نارنج ممکن است ترشح بزاق و شیرههای گوارشی را تحریک کند، اما در افراد با معده حساس، اسیدیته آن ممکن است باعث ناراحتی معده شود.
گلودرد: غرغره آب نارنج رقیقشده ممکن است به دلیل خاصیت ضدالتهابی موقت، گلودرد را تسکین دهد، اما اسیدیته بالا میتواند مخاط گلو را تحریک کند و وضعیت را بدتر کند.
۱. تداخلات دارویی: نارنج و عرق بهارنارنج ممکن است با داروهای ضدافسردگی، فشار خون، یا محرکها (مثل کافئین) تداخل داشته باشند.
۲. مشکلات قلبی: به دلیل وجود سینفرین، مصرف نارنج برای افراد مبتلا به فشار خون بالا، آریتمی قلبی، یا بیماریهای قلبی توصیه نمیشود.
۳. مشکلات گوارشی: اسیدیته آب نارنج ممکن است باعث تشدید ریفلاکس معده یا زخم معده شود.
برای اضطراب و تپش قلب، روشهای مبتنی بر شواهد مانند تنفس عمیق، مدیتیشن، یا مراجعه به پزشک توصیه میشود.
برای سکسکه، نگهداشتن نفس، نوشیدن آب سرد، یا تحریک عصب واگ (مثل قورت دادن یک قاشق شکر) موثرتر است.
برای گلودرد یا سرفه، استفاده از عسل، آب نمک رقیق، یا داروهای مورد تایید پزشک ایمنتر است./اختصاصی صد آنلاین