به گزارش صد آنلاین، براساس تحلیل شرایط فعلی و دادههای ارائهشده، میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
فشار ایالات متحده و متحدان: آمریکا از طریق دیپلماسی فعال (مانند نقش مورگان اورتگاس) و تحریمهای اقتصادی، تلاش میکند حزبالله را تضعیف و خلع سلاح کند. قطع ارتباطات هوایی ایران با لبنان و تأکید بر اجرای قطعنامه ۱۷۰۱ شورای امنیت، بخشی از این فشارهاست.
نقش فرانسه: اگرچه فرانسه سنتیترین متحد غربی لبنان است، اما نفوذ آن در برابر نقش پررنگ آمریکا کمرنگ شده است. با این حال، حمایت امانوئل مکرون از دولت عون میتواند به افزایش فشار بر حزبالله کمک کند.
مقاومت در برابر خلع سلاح: رهبران حزبالله (مانند شیخ نعیم قاسم و نبیه بری) بهصراحت اعلام کردهاند که سلاحهایشان را تحویل نخواهند داد. آنها این سلاحها را ضامن امنیت لبنان در برابر اسرائیل میدانند و هرگونه خلع سلاح را بدون توافق ملی و استراتژی دفاعی جایگزین، غیرممکن میخوانند.
حمایت مردمی: بخشی از جامعه لبنان، بهویژه شیعیان، حزبالله را بهعنوان نماد مقاومت میپذیرند. هر اقدام برای خلع سلاح این گروه ممکن است به تنشهای فرقهای یا حتی درگیری داخلی بینجامد.
وابستگی به کمکهای خارجی: ارتش لبنان با بحران مالی شدید روبهروست و برای تأمین نیازهای اولیه خود (مانند حقوق و سوخت) به کمکهای کشورهایی مانند آمریکا، قطر، و فرانسه وابسته است. این وابستگی، توانایی آن را برای جایگزینی کامل حزبالله در تأمین امنیت مرزها زیر سؤال میبرد.
چالشهای عملیاتی: ارتش لبنان در دهههای گذشته عمدتاً نقش نظارتی داشته و تجربه مستقیم در مقابله با تهاجمات گسترده اسرائیل را ندارد. تقویت آن به زمان و منابع مالی قابل توجهی نیاز دارد.
اقتصاد فروپاشیده: بحران اقتصادی لبنان (از ۲۰۱۹) دولت را در وضعیت شکنندهای قرار داده است. اجرای هر طرح بلندپروازانه مانند خلع سلاح حزبالله، بدون جلب حمایت گسترده سیاسی و مالی، غیرعملی به نظر میرسد.
تقسیمات فرقهای: ساختار سیاسی لبنان بر اساس توازن قوا بین گروههای مذهبی است. هر اقدامی که موازنه قدرت را به هم بزند (مانند خلع سلاح حزبالله)، میتواند ثبات کشور را بیش از پیش تهدید کند.
بنبست کوتاهمدت: با توجه به مقاومت حزبالله و ناتوانی دولت در اعمال زور، احتمالاً موضوع خلع سلاح در کوتاهمدت به بنبست میرسد. فشارهای خارجی ممکن است به جای حل مسئله، تنشها را افزایش دهد.
توافق مشروط در بلندمدت: اگر دولت لبنان بتواند اجماع ملی درباره یک استراتژی دفاعی مشترک ایجاد کند (مانند ادغام بخشی از نیروهای حزبالله در ارتش)، ممکن است زمینه برای کاهش تدریجی سلاحهای غیردولتی فراهم شود. این سناریو مستلزم مذاکرات پیچیده و حمایت بینالمللی است./خبرگزاری رسا