شلمغانی کیست/ چرا مورد نفرین امام زمان(عج) واقع شد؟

به گزارش صدآنلاین، شلمغانی در ابتدای حیات خود از علمای بزرگ شیعه به شمار می‌رفت. او روایات بسیاری از ائمه(ع) گردآوری کرده و تألیفات متعددی داشت که نشان از جایگاه بلند علمی او بود. ارتباط نزدیکش با امام حسن عسکری(ع) نیز بر اعتبار او می‌افزود.

آغاز انحراف:
پس از شهادت امام حسن عسکری(ع)، انتظارات شلمغانی برای نیابت امام زمان(عج) برآورده نشد و این مقام به حسین بن روح نوبختی واگذار گردید. این مسئله آتش حسادت را در وجود شلمغانی برافروخت و به تدریج باعث انحراف فکری او شد.

عقاید انحرافی:
شلمغانی به تدریج عقاید غلوآمیزی را تبلیغ می‌کرد:

ادعای حلول روح خداوند در خود

ادعای نیابت خاص امام زمان(عج)

تحریف روایات و احادیث به میل خود

ایجاد فرقه شلمغانیه با پیروان خاص

موضع گیری نایب امام و توقیع مقدس:
حسین بن روح نوبختی، نایب سوم امام زمان(عج)، در برابر این انحرافات ایستاد و پس از هشدارهای مکرر، سرانجام توقیعی از ناحیه مقدسه صادر شد که در آن:

شلمغانی به عنوان "مخذول الضال المضل" (گمراه و گمراه‌کننده) معرفی شد

او مرتد و دروغگو خوانده شد

شیعیان از ارتباط با او منع شدند

محاکمه و مرگ عبرت‌آموز:
پس از افشاگری‌های حسین بن روح و انتشار توقیع امام زمان(عج)، شلمغانی در محفلی عمومی حاضر شد و پیشنهاد مباهله (نفرین متقابل) داد. این خبر به گوش خلیفه عباسی، الراضی بالله، رسید و او دستور دستگیری و محاکمه شلمغانی را صادر کرد. سرانجام:

در سال 323 هجری قمری دستگیر شد

به فتاوای علمای شیعه و سنی محکوم به مرگ گردید

ابتدا اعدام و سپس جسدش سوزانده شد

درس‌های تاریخی این ماجرا:

خطر غلو و ادعاهای بی‌اساس در دین

اهمیت پیروی از نایبان معصوم

عاقبت شوم حسادت و خودخواهی

لزوم مراقبت از تحریف احادیث

عبرت‌گیری از سرنوشت منحرفان

این واقعه تاریخی نشان می‌دهد چگونه فردی با موقعیت علمی ممتاز می‌تواند به دلیل هواهای نفسانی و ادعاهای نادرست، به ورطه هلاکت افتد و مورد لعن امام معصوم قرار گیرد