به گزارش صدآنلاین، بر اساس توضیحات استاد شیخ حسین انصاریان، نام "اللَّه" به عنوان جامعترین نام پروردگار دارای ویژگیهای منحصر به فردی است که آن را از سایر اسماء الحسنی متمایز میکند:
1. ریشهشناسی نام اللَّه:
این نام در اصل "الإله" بوده که به دلیل کثرت استعمال، همزه آن حذف شده است.
درباره ریشه آن دو نظر اصلی وجود دارد:
از "أَلَهَ" به معنای "پرستید" گرفته شده که در این صورت به معنای "ذات شایسته پرستش" است.
از "وَلَهَ" به معنای "تحیر" گرفته شده که اشاره به حیرت عقلها در درک ذات مقدس او دارد.
علامه نهاوندی در کتاب "وسیلة النجاة" سیزده نظر مختلف درباره ریشه این نام را جمعآوری کرده است.
2. ویژگیهای منحصر به فرد:
این نام بر خلاف سایر اسماء الحسنی که هر کدام بیانگر یک صفت خاص هستند، جامع تمام صفات کمالیه الهی است.
در قرآن کریم هیچگاه از این نام به عنوان صفت برای سایر اسماء استفاده نشده، بلکه برعکس، سایر اسماء به عنوان صفت برای این نام به کار رفتهاند.
این نام پیش از اسلام نیز در میان اعراب جاهلی رواج داشته، چنانکه در آیات 87 سوره زخرف و 136 سوره انعام به این موضوع اشاره شده است.
3. معنای عمیق نام اللَّه:
بیانگر ذات مستجمع جمیع صفات کمالیه و منزه از هر گونه نقص
اشاره به ذاتی که همه موجودات ناخودآگاه مجذوب او هستند
تنها حقیقتی که شایستگی پرستش مطلق را دارد
باعث تحیر عقلها در درک ذات مقدسش میشود
4. شواهد قرآنی:
آیه 24 سوره حشر: "هُوَ اللَّهُ الْخَالِقُ الْبَارِئُ الْمُصَوِّرُ..."
آیه 30 سوره نمل که ملکه سبا نامه سلیمان را با "بسم اللَّه الرحمن الرحیم" میخواند
این نام مقدس نه تنها یک اسم قراردادی، بلکه بیانگر عمیقترین حقایق وجودی پروردگار است که هم نشاندهنده کمالات ذاتی اوست و هم بیانگر رابطه خاص خالق با مخلوقاتش میباشد