به گزارش صدآنلاین، بر اساس توضیحات استاد شیخ حسین انصاریان، پرستش و ستایش خداوند الزاماً نباید به زبان عربی انجام شود و هر فردی میتواند با هر زبانی با خداوند راز و نیاز کند. با این حال، نماز به عنوان یک عبادت خاص باید به زبان عربی خوانده شود که این مسئله دلایل متعددی دارد:
۱. جنبه تعبدی و تسلیم در برابر فرمان الهی:
نماز یک عبادت تشریعی است که شکل و قالب آن از سوی خداوند و از طریق پیامبر اکرم(ص) تعیین شده است. همانطور که سایر جزئیات نماز مانند تعداد رکعات، رکوع و سجود به دستور الهی مشخص شده، زبان آن نیز بخشی از این تعبد محسوب میشود. مسلمان با پذیرش این شکل از عبادت، تسلیم خود را در برابر فرمان پروردگار نشان میدهد.
۲. عمق معنایی الفاظ عربی:
کلمات و جملات به کار رفته در نماز دارای بار معنایی عمیقی هستند که برخی از آنها در دیگر زبانها معادل دقیقی ندارند. به عنوان مثال، کلمه «اللَّه» که نام خاص پروردگار است، دارای مفاهیم و ظرافتهایی است که در ترجمههای دیگر زبانها به طور کامل منتقل نمیشود. این الفاظ به گونهای طراحی شدهاند که ارتباط عمیقتری بین بنده و خالق برقرار میکنند.
۳. وحدت رویه در عبادت:
استفاده از زبان واحد در نماز باعث ایجاد وحدت میان مسلمانان در سراسر جهان میشود. این یکپارچگی زبانی، نماد اتحاد امت اسلامی در عبادت پروردگار است.
۴. حفظ اصالت متن:
زبان عربی به عنوان زبان اصلی قرآن و احادیث، در طول تاریخ اسلام بدون تغییر باقی مانده است. این ثبات زبانی باعث شده معانی و مفاهیم عبادی به صورت اصیل و دستنخورده به نسلهای بعد منتقل شود.
۵. جنبه آموزشی:
خواندن نماز به زبان عربی باعث میشود مسلمانان با معارف اصیل اسلامی بیشتر آشنا شوند و درک بهتری از مفاهیم قرآنی پیدا کنند.
نکته مهم:
همانطور که استاد انصاریان اشاره کردهاند، این مسئله به معنای محدودیت در مناجات با خداوند نیست. انسان میتواند در هر زمان و با هر زبانی با پروردگار خود سخن بگوید و این ارتباط هیچ محدودیتی ندارد. اما نماز به عنوان یک فریضه خاص، دارای قالب و شرایط ویژهای است که از جمله آنها زبان عربی میباشد. این امر ناشی از حکمت الهی و مصالحی است که در تشریع احکام وجود دارد