به گزارش صدآنلاین، در این گزارش، به بررسی صحت و سقم این ادعاها با کمک متخصصان تغذیه و علوم غذایی میپردازیم.
برخی کاربران رسانههای اجتماعی ادعا میکنند که ریختن عسل در مایعات داغ یا گرم کردن آن در دمای بالای ۱۴۰ درجه سانتیگراد، سموم آزاد میکند. این ادعا احتمالاً از آیورودا (پزشکی سنتی هندی) سرچشمه میگیرد، اما هیچ مدرک علمی معتبری از این موضوع پشتیبانی نمیکند.
دونالد دبلیو شافنر، استاد علوم غذایی دانشگاه راتگرز، میگوید: «تا جایی که من میدانم، هیچ موردی وجود ندارد که افراد با ریختن عسل در چای یا قهوه خود مسموم شده باشند. اگر عسل حاوی سموم باشد، اجازه فروش آن داده نمیشد.»
عسل خام معمولاً به عسلی گفته میشود که گرما ندیده و فیلتر نشده است. برخی معتقدند عسل خام سالمتر است، اما شواهد علمی کمی از این ادعا پشتیبانی میکنند.
جولی استفانسکی، متخصص تغذیه، میگوید: «عسل خام ممکن است حاوی مقادیر کمی آنزیمها و آنتیاکسیدانها باشد، اما این مواد تأثیر قابلتوجهی بر سلامت کلی ندارند. در مقایسه با سبزیجات برگدار، مقدار آنتیاکسیدانهای موجود در عسل بسیار ناچیز است.»
برخی افراد معتقدند استفاده از قاشق فلزی برای هم زدن عسل، خواص آن را از بین میبرد. اما دکتر شافنر توضیح میدهد: «فلزاتی مانند نقره و پلاتین ممکن باعث تجزیه پراکسید هیدروژن (یک مولکول ضد میکروبی در عسل) شوند، اما اکثر مردم از قاشقهای معمولی استفاده میکنند. بنابراین، جای نگرانی وجود ندارد.»
شواهد محدودی وجود دارد که نشان میدهد عسل ممکن است به بهبود برخی آلرژیها کمک کند. با این حال، تحقیقات بیشتری برای تأیید این موضوع لازم است. دکتر استفانسکی میگوید: «عسل محلی ممکن است برای افرادی که در همان منطقه زندگی میکنند مفید باشد، اما برای افراد دیگر تأثیر مشابهی نخواهد داشت.»
عسل درجه پزشکی، که بهطور خاص برای درمان زخمها و سوختگیها طراحی شده است، ممکن است به بهبود زخمها کمک کند. اما این بدان معنا نیست که عسل معمولی جایگزین مناسبی برای پمادهای ضد باکتریایی است.
اگرچه عسل به عنوان جایگزین سالمتری برای شکر معرفی میشود، اما از نظر تغذیهای تفاوت چندانی با شکر ندارد. دکتر استفانسکی توضیح میدهد: «همه شیرینکنندهها، چه طبیعی و چه تصفیهشده، در نهایت به قند خون تبدیل میشوند. بنابراین، مصرف بیش از حد عسل نیز میتواند مضر باشد