جمعه ۲۸ دی ۱۴۰۳
بازدید:۷۴۱
روش‌های آموزشی قرآن شامل اصول کلی و عمومی است که تبیین جزئیات و مصادیق غالباً بر عهده پیامبر اسلام (ص) قرار دارد.به گزارش صدانلاین، خداوند در قرآن می‌فرماید:
«وَأَنْزَلْنا إِلَيْكَ الذِّكْر لِتُبَيِّنَ لِلنّاسِ ما نُزّلَ إِلَيْهِمْ وَ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُون» (۱)
آیه یاد شده نشان می‌دهد که پیامبر (ص) مأمور به تبیین قرآن و توضیح حقایق آن بوده است، نه تنها به تلاوت. بنابراین، انتظار از قرآن برای ذکر جزئیات همانند قانون اساسی کشور که تمام مسائل را در خود داشته باشد، بی‌جاست.
در اینجا به برخی از روش‌های قرآنی در معرفی افراد اشاره می‌کنیم:
۱. معرفی به نام
گاهی شرایط ایجاب می‌کند که فردی به نام معرفی شود، مانند آیه‌ای که حضرت عیسی (ع) پیامبر اسلام را با نام احمد معرفی می‌کند.
۲. معرفی با عدد
گاهی قرآن افرادی را با عدد معرفی می‌کند، مانند معرفی دوازده سرگروه از بنی‌اسرائیل: «وَلَقَدْ أَخَذَ اللّه مِيثاقَ بَني إِسرائيلَ وَبَعَثْنا مِنْهُمُ اثْنَي عَشَرَ نَقِيباً» (۳)
۳. معرفی با صفت
در بعضی موارد، افراد با صفات خود معرفی می‌شوند، مانند ویژگی‌های پیامبر اسلام در تورات و انجیل که او را با صفاتی چون دعوت به معروف و نهی از منکر معرفی می‌کند.
چرا اسامی امامان در قرآن نیامده است؟
اگر فرض کنیم که ذکر اسامی امامان در قرآن می‌تواند اختلافات را برطرف کند، باید بپذیریم که بسیاری از مسائل دیگر در قرآن ذکر نشده است که موجب نزاع‌ها و اختلافات فراوانی در تاریخ اسلام شده است. قرآن بیشتر به تفکر و تعمق در مفاهیم خود دعوت می‌کند تا اینکه تمامی جزئیات را به وضوح بیان کند. بسیاری از مسائل فقهی و کلامی نیز در قرآن ذکر نشده، بلکه جزئیات آنها در سنت پیامبر (ص) آمده است.
آیا ذکر نام امامان اختلافات را حل می‌کند؟
با ذکر نام امامان در قرآن، اختلافات به‌طور کامل برطرف نمی‌شد، زیرا حتی با ذکر نام «طالوت» در قرآن به عنوان فرمانروای بنی‌اسرائیل، آنان از پذیرش او سرباز زدند و همچنان در تضاد باقی ماندند.
قرآن همچون یک قانون اساسی است که اصول کلی را بیان می‌کند و جزئیات آن از طریق سنت پیامبر اسلام (ص) به بشر منتقل می‌شود. در نتیجه، ذکر نام امامان در قرآن نه تنها در رفع اختلافات مؤثر نبود، بلکه می‌توانست مشکلات جدیدی ایجاد کند.