به گزارش صدآنلاین، آویشن، گیاهی از خانواده نعناع، از گذشتههای دور تا امروز هم در طب سنتی و هم در آشپزی مورد استفاده قرار گرفته است. این گیاه با طبع گرم و خشک، به شکلهای متنوعی مانند آویشن تازه و خشک، چای و دمنوش، روغن و عرق آویشن مصرف میشود.
در مصر باستان، آویشن به عنوان درمانی برای رفع بوی بد دهان استفاده میشد. در یونان باستان از این گیاه برای بخور در معابد و به عنوان افزودنی به آب حمام بهره میبردند. رومیها نیز آویشن کوهی را به عنوان چاشنی در پنیر و نوشیدنیهای الکلی به کار میبردند. حتی بقراط، پدر علم پزشکی، از آویشن برای درمان بیماریهای تنفسی استفاده میکرد.
آویشن سرشار از ترکیبات مفیدی مانند تیمول (با خواص ضدعفونیکننده) و کارواکرول (با اثرات ضدباکتریایی) است. این گیاه طبیعی به عنوان مقوی معده و اعصاب شناخته میشود و به خاطر عطر و طعم دلنشینش، یک داروی اشتهاآور به شمار میآید. دیگر خواص آویشن عبارتند از:
برای رفع مشکلات گوارشی، کافی است:
دوره مصرف این دمنوش نباید بیشتر از سه هفته ادامه داشته باشد، زیرا استفاده طولانیمدت از آویشن ممکن است مشکلاتی ایجاد کند.