به گزارش صدآنلاین، لقب ذوالقرنین در زبان عربی به معنای "صاحب دو شاخ" است. با این حال، معانی مختلفی برای این لقب وجود دارد که شامل شاخ در تاج یا حتی دو نسل متفاوت است.
در قرآن کریم، ذوالقرنین در سوره کهف و در آیات 83 تا 98 به عنوان یک شخصیت عادل و شجاع معرفی شده است که به عدالت در سرزمینهای مختلف حکمرانی کرده است. او در سفرهایش به مقابله با ظلم و فساد پرداخته و در برابر یأجوج و مأجوج سد ساخته است.
اسکندر مقدونی: برخی معتقدند که ذوالقرنین همان اسکندر مقدونی است، اما تفاوتهای موجود در ویژگیهای او باعث رد این نظریه شده است.
کوروش هخامنشی: گروهی دیگر از تاریخنگاران کوروش بزرگ را ذوالقرنین میدانند به دلیل ویژگیهای اخلاقی و حکمرانیاش، اما هنوز بسیاری این نظریه را رد میکنند.
طبق قرآن، سد ذوالقرنین در برابر حملات یأجوج و مأجوج ساخته شد. برخی معتقدند که این سد در تنگه داریال در مرز گرجستان و روسیه قرار دارد.
یأجوج و مأجوج به عنوان قومهای فسادطلب و غارتگر در قرآن معرفی شدهاند. ذوالقرنین به درخواست مردم، سدی در برابر این قوم ساخت تا از حملات آنان جلوگیری کند.
حضرت علی (ع) در روایات اسلامی درباره ذوالقرنین به عنوان فردی حکیم و عادل سخن گفتهاند. ایشان او را نه پیامبر و نه پادشاه، بلکه فردی معرفی کردهاند که خداوند او را دوست میداشت و برای مردم خیر میخواست.
شخصیت ذوالقرنین به عنوان یک نماد از عدالت و حکمرانی صحیح در برابر ظلم و فساد در تاریخ و دین شناخته میشود. هویت دقیق او هنوز به طور قطعی مشخص نیست، اما ویژگیهای او همواره به عنوان الگویی برای مردم در مقابله با ظلم و فساد مطرح بوده است.