به گزارش سرویس فرهنگی صدآنلاین، در آموزههای اسلامی، اسم اعظم خداوند به عنوان بزرگترین نام خدا شناخته میشود که آثار و برکات فراوانی دارد. این اسم عظیم در بسیاری از روایات به عنوان ابزاری قدرتمند برای استجابت دعا، علم غیب و تأثیرگذاری بر قوانین طبیعت معرفی شده است. علامه طباطبایی در تفسیر "المیزان" به این نکته اشاره میکند که این اسم از ترکیب حروف و الفاظ خاص تشکیل شده و بر ما پنهان است.
عدد ابجد ۲۹۰:
در سیستم ابجد کبیر که به هر حرف یک عدد خاص اختصاص میدهد، نامهای مختلف میتوانند عدد ابجد خاص خود را داشته باشند. به طور مثال، نامهایی مانند "مریم" و "فرهاد" به عدد ابجد ۲۹۰ میرسند که معادل اسم اعظم خداوند "فاطر" است.
مفهوم "فاطر":
کلمه "فاطر" از ریشه "فَطَر" به معنای شکافتن و آفرینش است. در قرآن کریم، خداوند با این اسم خود را به عنوان "آفریننده" و "شکافنده" معرفی میکند. به عبارت دیگر، خداوند جهان را از عدم به وجود آورده و آسمانها و زمین را شکافته است. "فاطر" به معنای کسی است که موجودات را از عدم به هستی آورده و پردههای ظلمت را از هم شکافته است.
در قرآن، این کلمه به طور خاص در آیهای از سوره انفطار آمده که در آن، خداوند به عنوان "شکافنده" آسمانها معرفی میشود. این اسم به دلیل شکافتن عالم ماده و ایجاد کرات و ستارگان به خداوند اطلاق شده است.
استفاده از اسم "فاطر" برای استجابت دعا:
در صورتی که کسی نیاز به استجابت حاجتی داشته باشد و هیچ وسیلهای برای تحقق آن نیابد، میتواند ذکر "یافاطر" را ۲۹۰ مرتبه تکرار کند. این ذکر در بسیاری از متون دینی به عنوان وسیلهای برای برآورده شدن دعاها و حاجات معرفی شده است.
نتیجهگیری:
اسم اعظم خداوند با عدد ابجد ۲۹۰ همان "فاطر" است. این اسم به معنای آفریننده و شکافنده است و با ذکر آن میتوان به اثرات عظیم و برکات خداوند در زندگی دست یافت.