عباسعلی سلطانیکیا، رئیس کانون عالی کارمندان بازنشسته تأمین اجتماعی، در این باره تأکید میکند که متناسبسازی حقوق بازنشستگان نتیجه عدم اجرای صحیح قانون تأمین اجتماعی در سالهای گذشته است. طبق ماده ۹۶ قانون تأمین اجتماعی، سازمان تأمین اجتماعی موظف است مستمری بازنشستگان را مطابق با افزایش هزینههای زندگی هر ساله ترمیم کند، اما این قانون به مدت ۱۶ سال اجرا نشده است.
سلطانیکیا میگوید: «حقوق مستمریبگیران همیشه با مصوبات شورایعالی کار تعیین میشد، نه بر اساس قانون تأمین اجتماعی، و همین موضوع باعث شد تا حقوق بازنشستگان با نرخ تورم فاصله بگیرد و امروز قادر به تأمین حداقلهای زندگی نباشد.»
مشکل افزایشهای پلکانی و ناعادلانه
وی همچنین به افزایشهای پلکانی حقوق بازنشستگان اشاره میکند که در آن، بازنشستگان سایر سطوح نسبت به حداقلبگیران افزایش کمتری دریافت کردهاند. او این روند را "بیعدالتی" میداند و تأکید میکند که مستمری باید بر اساس میزان بیمهپردازی فرد در دوران اشتغال تعیین شود، نه بر اساس ضریبهای ثابت افزایش حقوق.
عقبماندگیهای جدی در حقوق بازنشستگان
سلطانیکیا با استناد به نرخ تورم بانک مرکزی، اعلام کرد که از ۱۶ سال پیش تا به امروز، حقوق بازنشستگان حداقلبگیر حدود ۶۰ درصد و حقوق سایر سطوح بین ۱۵ تا ۱۱۰ درصد از نرخ تورم عقب افتاده است. او معتقد است که با فرمولهای فعلی متناسبسازی، این عقبماندگیها به طور کامل جبران نخواهد شد.
چشمانداز اصلاحات در مصوبه متناسبسازی
رئیس کانون عالی کارمندان بازنشسته تأمین اجتماعی پیشنهاد میدهد که مصوبه متناسبسازی حقوق بازنشستگان باید اصلاح شود و میزان افزایش مستمریها به ۱۰۰ درصد (یا برابر با نرخ تورم) برسد. این اصلاحات باید شامل همه بازنشستگان، اعم از حداقلبگیران و سایر سطوح، باشد تا معیشت آنها بهبود یابد.
نتیجهگیری: نیاز به اصلاحات جدی در حقوق بازنشستگان
در نهایت، به گفته سلطانیکیا، تا زمانی که عقبماندگیهای ۱۶ ساله در حقوق بازنشستگان جبران نشود و افزایشها به میزان واقعی تورم نزدیک نشود، وضعیت معیشتی بازنشستگان بهبود نخواهد یافت. اصلاحات فوری و جامع در سیستم متناسبسازی حقوق برای جلوگیری از افزایش نارضایتیها و تأمین رفاه بازنشستگان ضروری است.