به گزارش صد آنلاین، اضطراب میتواند به طور مستقیم بر فشارخون تأثیر بگذارد. مطالعات نشان دادهاند که اضطراب میتواند باعث افزایشهای موقتی در فشارخون شود و افرادی که دارای فشارخون بالا هستند، معمولاً سطح اضطراب بیشتری نسبت به کسانی دارند که فشار خون نرمال دارند. همچنین، تشخیص فشار خون بالا به خودی خود میتواند باعث احساس نگرانی و اضطراب شود.
زمانی که دچار اضطراب میشویم، بدن هورمونهای استرس مانند آدرنالین و کورتیزول ترشح میکند. آدرنالین باعث افزایش ضربان قلب و فشارخون و احساس هشیاری میشود، در حالی که کورتیزول برخی عملکردهای غیرضروری بدن را کاهش میدهد تا در شرایط خطر به بهترین نحو عمل کنیم. در این زمان، رگها نیز تنگ میشوند.
این واکنشهای خودکار به اضطراب، همان واکنشهای ستیز یا گریز هستند که به ما کمک میکنند در شرایط خطرناک آماده بمانیم. اما پس از فروکش کردن اضطراب، هورمونها به سطح نرمال خود بازمیگردند.
اضطراب به عنوان یک احساس افراطی از ترس و نگرانی، واکنش طبیعی بدن به خطر محسوب میشود. این هیجانات آشفته معمولاً با علائم فیزیکی مانند تعریق، تهوع و تنگی نفس همراهاند. اگرچه همه افراد گاهی دچار اضطراب میشوند، اما افرادی که اختلالات اضطرابی دارند، این احساس را به صورت مکرر و شدید تجربه میکنند.
علائم معمول اضطراب شامل:
افرادی که اضطراب مزمن دارند، ممکن است این علائم را به طور مکرر تجربه کنند و احساس آشفتگی کنند. گاهی اوقات، اضطراب میتواند نشانههایی مشابه حمله قلبی را ایجاد کند.
فشارخون به نیرویی اطلاق میشود که خون برای جریان در رگها نیاز دارد. این فشار بسته به میزان فعالیت و ضربان قلب متفاوت است. فشارخون بالا به حالتی اطلاق میشود که فشار خون دائماً بالاتر از ۱۳۰/۸۰ mmHg باشد.
علل فشارخون بالا شامل:
اگرچه اضطراب به طور مستقیم فشارخون را بالا نمیبرد، اما حملات پانیک و اضطرابهای مکرر میتوانند فشارخون را به طور موقت افزایش دهند و به ایجاد فشارخون مزمن منجر شوند.
درمان اختلالات اضطرابی میتواند به میزان قابل توجهی احتمال نیاز بیماران قلبی به مراجعه به بیمارستان را کاهش دهد. به یاد داشته باشید که اضطراب و فشارخون بالا میتوانند به صورت مستقل از هم وجود داشته باشند.
اختلالات اضطرابی بسیار درمانپذیر هستند. دو روش درمانی رایج شامل:
افرادی که فشارخون بالا دارند، معمولاً دارو دریافت میکنند. تغییرات در سبک زندگی مانند رژیم غذایی کمنمک و ورزش منظم نیز میتوانند مؤثر باشند. همیشه با پزشک خود درباره بهترین گزینههای درمانی مشورت کنید.