به گزارش صد آنلاین،بیماری آلزایمر، شایعترین شکل زوال عقل و یک اختلال مغزی غیرقابل درمان، نه تنها بر زندگی مبتلایان تأثیر میگذارد بلکه خانوادهها و جامعه را نیز تحت تأثیر قرار میدهد. با بیش از ۵۵ میلیون نفر در سراسر جهان که به این بیماری مبتلا هستند، ضروری است که اطلاعات دقیقی درباره آن داشته باشیم.
متأسفانه، افسانهها و تصورات غلط بسیاری درباره آلزایمر وجود دارد که میتواند به افزایش ترس و اضطراب افراد منجر شود. در این مقاله، به بررسی رایجترین باورهای غلط و حقایق مربوط به این بیماری میپردازیم و تلاش میکنیم تا واقعیتها را روشن کنیم. از اعتقادات نادرست درباره علل ابتلا گرفته تا پیشرفتهای جدید در درمان، این مطلب به شما کمک خواهد کرد تا با این بیماری بهتر آشنا شوید.
بیماری آلزایمر شایعترین شکل زوال عقل و یک اختلال غیرقابل درمان مغزی است و افزایش سن، بزرگترین عامل خطر شناخته شده برای این بیماری است.
در حال حاضر بیش از ۵۵ میلیون نفر در سراسر جهان با آلزایمر زندگی میکنند. انجمن آلزایمر آمریکا نگاهی دارد به رایجترین افسانهها و حقایق در مورد این بیماری رایج قرن.
مردم اغلب از واژههای آلزایمر و زوال عقل به جای یکدیگر استفاده میکنند اما یک تفاوت بزرگ در این میان وجود دارد. دمانس به طور کلی به شرایطی اطلاق میشود که منجر به اختلال در حافظه، تفکر، استدلال و رفتار میشود و آلزایمر تنها یکی از انواع زوال عقل است.
این اصطلاحات احتمالا اشتباه گرفته شدهاند زیرا آلزایمر شایعترین نوع زوال عقل و شناختهشدهترین انواع آن است. انواع دیگر زوال عقل عبارتند از زوال عقل لوی بادی، زوال عقل فرونتومپورال و دمانس عروقی.
اگر یکی از والدین یا یکی از بستگان نزدیک به آلزایمر مبتلا باشد ممکن است شما نیز با افزایش سن نگران ابتلا به آن باشید. احتمال ابتلای فرد به آلزایمر در صورتی بالاتر است که برخی ژنهای خاص از والدین به او منتقل شود. با این حال در بیشتر موارد فقط به این دلیل که والدین بیولوژیکی مبتلا به آلزایمر هستند به این معنی نیست که فرزندانشان به آن مبتلا خواهند شد.
عوامل محیطی و سبک زندگی مانند ورزش، رژیم غذایی، قرار گرفتن در معرض آلایندهها و مصرف دخانیات نیز ممکن است بر خطر ابتلا به آلزایمر در فرد تأثیر بگذارد.
در حالی که بزرگترین عامل خطر شناختهشده برای آلزایمر سن است اما این بدان معنا نیست که فقط افراد مسن به آن مبتلا میشوند. برخی از افراد حتی در سن ۳۰ سالگی علائم این بیماری را تجربه میکنند. زمانی که فردی بین ۳۰ تا ۶۰ سالگی به آلزایمر مبتلا میشود، دچار آلزایمر زودرس گردیده است.
بسیاری از افراد با افزایش سن فراموشکارتر میشوند. برخی از این فراموشیها طبیعی است. با این حال، علائم و نشانههای رایج آلزایمر مانند قضاوتها و تصمیمهای اغلب نادرست، مشکلات در شناخت دوستان و خانواده یا از دست دادن تاریخ یا زمان سال، بخش طبیعی فرایند پیری نیستند.
در سالهای اخیر پیشرفت قابل توجهی در جهت رسیدن به درمانهای بهتر برای افراد مبتلا به آلزایمر صورت گرفته است. اکنون چندین دارو برای درمان علائم و کند کردن روند بیماری در برخی مبتلایان در دسترس است.
هیچ راه اثبات شدهای برای پیشگیری از آلزایمر وجود ندارد. با این حال اقداماتی وجود دارد که میتوانید برای کمک به کاهش خطر ابتلا به این بیماری انجام دهید. برخی از عوامل خطر را میتوان کنترل کرد در حالی که برخی دیگر مانند ژنهایی که به ارث میبرید، قابل کنترل نیستند.
به طور کلی، داشتن یک سبک زندگی سالم میتواند به کاهش عوامل خطر مرتبط با آلزایمر و سایر مشکلات سلامتی مرتبط با سن کمک کند. این موارد عبارتند از:
آلومینیوم فلزی است که معمولا در چیزهایی مانند گلدان، تابه و حتی خاک زمین یافت میشود. دانشمندان هنوز در تلاشند تا بفهمند آیا بین قرارگیری در معرض آلومینیوم و آلزایمر ارتباطی وجود دارد یا خیر.
به عنوان مثال، مطالعات کالبدشکافی سطوح بالاتری از آلومینیوم را در مغز افراد مبتلا به آلزایمر نسبت به افراد بدون آلزایمر نشان داده است، اما مشخص نیست که آلومینیوم چه نقشی ممکن است در این میان ایفا کند. محققان همچنان سرگرم بررسی این مسئله هستند که چگونه عوامل محیطی مانند فلزات سنگین، آلودگی هوا و سایر مواد شیمیایی ممکن است بر خطر ابتلای فرد به آلزایمر تأثیر بگذارند.