احکام شرعی/ مذی چیست و چه احکامی دارد؟

به گزارش صد آنلاین،  پیشاب مرد یا مذی چه حکمی دارد؟ پیشاب یا مذی، به آبی بی‌رنگ در حدود چند قطره گفته می‌شود که در هنگام تحریک جنسی، به طور مثال در هنگام ملاعبه با همسر و یا دیدن و تخیل صحنه‌های شهوت‌انگیز جنسی، بدون جهش و فشار از آلت مرد خارج می‌شود. احکام مذی، با توجه به آنکه شرایط منی، از جمله ارضاء کامل (ارگاسم) و خروج با فشار و جهش را ندارد، در نظر فقها و منابع اسلامی کاملاً متفاوت است. در این نوشته ضمن معرفی انواع رطوبتی که از آلت مرد خارج می‌شود، حکم پیشاب مرد (مذی) بررسی می‌شود.

انواع رطوبت‌هایی که از آلت مرد خارج می‌شوند

به طورکلی از آلت مرد، پنج نوع آب متفاوت خارج می‌شود. در ادامه به شرح این موارد می‌پردازیم:

    ادرار (بول)
    مذی: مذی یا پیشاب آبی است که پیش از ارضاء کامل و خروج منی، در حدود چند قطره از آلت خارج می‌شود.

    منی: منی به آبی گفته می‌شود که در هنگام ارضاء کامل، با جهش و فشار از آلت مرد خارج شده و شهوت و لذت زیادی به همراه دارد.

    وذی: وذی آبی است که معمولاً پس از ارضاء کامل و خروج منی، در حدود چند قطره از آلت مرد خارج می‌شود.

    ودی: ودی به آبی گفته می‌شود که پس از خروج ادرار از آلت مرد خارج می‌شود.

تفاوت منی و مذی در چیست؟

منی چنانکه گفته شد، آبی است که همراه با فشار و جهش در حالت ارگاسم از آلت مرد خارج می‌شود. این آب به طور کلی چند تفاوت اصلی با مذی یا پیشاب، که موضوع بحث ما است، دارد:

    منی غلیظ و سفید رنگ و البته گاهی به رنگ خاکستری و زرد است اما مذی بی‌رنگ و رقیق است.
    منی در هنگام اوج شهوت و ارگاسم از بدن خارج می‌شود اما مذی با صرف تحریک جنسی در حالت ملاعبه یا تماشای صحنه‌ی شهوت‌انگیز و البته معمولاً بدون کنترل خود شخص، خارج می‌شود. در واقع این دو آب از حیث زمان خروج نیز متفاوت‌اند.
    مقدار آب منی زیاد بود و با فشار و جهش از آلت خارج می‌شود اما مذی در حدود چند قطره بوده و همرا با جهش خارج نمی‌شود.
    خروج منی همراه با لذت و سست شدن بدن است اما مذی این گونه نیست و گاهی ممکن است خود فرد نیز از خروج آن مطلع نشود.
    مهم‌ترین تفاوت این دو آب در آن است که منی حاوی اسپرم بوده و می‌تواند موجب بارداری شریک جنسی بشود اما مذی معمولاً این گونه نیست. برخی از تحقیقات علمی جدید البته بیانگر آن است که مذی نیز مانند منی و برخلاف دیگر آب‌ها حاوی اسپرم است؛ اما چیزی که مسلم است میزان اسپرم مذی بسیار حداقلی است و در اغلب موارد برای بارداری کافی نیست. میزان اسپرم منی، در حدود ۵۰۰ میلیون است و برای بارداری حداقل باید ۲۰ میلیون اسپرم وجود داشته باشد.

آیا مذی نجس است؟

بنا بر آنچه گفته شد، ماهیت آب مذی از آب منی متفاوت است. بر اساس متون دینی از میان آب‌هایی که از آلت مردان خارج می‌شود، تنها بول (ادرار) و منی نجس است. خروج منی علاوه بر آنکه نجس بوده و وضو را باطل می‌کند، نیازمند غسل نیز هست. در برخی از متون آمده است که در مورد آب وذی و ودی، اگر یقین شود که با آنها ادرار یا منی نیز خارج شده است، آن دو نیز نجس به حساب می‌آیند. چیزی که مسلم است اما آن است که آب پیشاب یا مذی، ابدا نجس نبوده و نیازمند طهارت و غسل  جنابت نیست.

احکام طهارت و حکم پیشاب مرد (مذی) چیست؟

پیشاب یا آب مذی، به هیچ‌ وجه نجس نبوده و موجب ابطال وضو و یا الزام غسل طهارت نمی‌شود. در واقع بر اساس نظر تمام مراجع تقلید، هیچ‌یک از احکام منی و دیگر نجاسات بر مذی بار نشده و حتی موجب نجاست بدن و لباس فرد هم نمی‌شود. زیرا در نظر تمام مراجع تقلید، هر آبی که شروط اصلی منی (خروج با جهش، خروج با شهوت و سستی بدن) را نداشته باشد، حکم نجاست منی را نداشته و نیازمند غسل جنابت نیست.

مذی و حکم نماز خواندن

چنانکه اشاره شد، با توجه به ماهیت متفاوت آب مذی از ادرار و منی، خروج آب مذی وضو و نماز را باطل نکرده و نیازمند وضوی مجدد یا غسل نیست.

جمع بندی

مذی آبی بی‌رنگ است که در هنگام ملاعبه با همسر و یا به صرف تحریک جنسی از آلت مرد خارج می‌شود. حکم پیشاب مرد (مذی) با منی متفاوت است. در میان آب‌هایی که از آلت مرد خارج می‌شود، تنها بول (ادرار) و منی نجس است. پیشاب یا آب مذی، موجب ابطال وضو و نماز نبوده و همچنین نیازمند طهارت بدن یا لباس نیست. تفاوت اصلی این آب با منی آن است که معمولاً منی با فشار و جهش و همچنین لذت زیاد در هنگام ارگاسم و ارضای کامل خارج می‌شود و به همین جهت نیز نجس است.