به گزارش صد آنلاین، گلابی دارای 76 تا 83 درصد آب، 6 تا 12 درصد مواد قندی مانند دکستروز ولوز( غالبا عاری از ساکارز)، یک تا دو درصد اسیدهای آلی آزاد مانند اسید مالیک و سیتریک، تانن، پکتین، انورتین آسپاراژین(خصوصا در میوه های جوان) می باشد.
گلابی سرشار از ویتامین های A,B1,B2,C و عناصری مانند فسفر، سدیم، کلسیم، منیزم، گوگرد، پتاسیم، کلر، روی، مس، آهن، منگنز، ید و ارسنیک است.
پوست درخت گلابی اثر قابض دارد و برگ آن اثر مدر و آرام کننده دارد و از آن در موارد ورم مثانه، وجود باکتری در ادرار و وجود سنگ در مجاری ادراری استفاده می شود.
برگ درخت گلابی در رفع عفونت مجاری ادراری موثر است و با مصرف آن اسید اوریک دفع می شود.
گلابی میوه ای خوش طعم است که البته در مصرف آن به حالت خام نباید افراط شود زیرا معده های ضعیف آن را به خوبی هضم نمی کنند، این در شرایطی است که گلابی پخته، سهل الهضم است و اثر ملین دارد.
گلابی دارای اثر از بین برنده اسیداوریک در بدن است ضمن اینکه اثر ملین و تامین کننده عناصر معدنی بدن را نیز دارد.
گلابی برای مبتلایان به بیماری قند میوه ای مناسب است زیرا قسمت اعظم قند آن را لولز، تشکیل می دهد و در رفع کم خونی و خستگی عمومی موثر واقع می شود ضمن اینکه غذای خوبی برای زنان باردار است.
با مصرف مقادیر زیادی گلابی در چند روز، مشروط به اینکه اغذیه دیگری خورده نشود، فشار خون به صورت قابل ملاحظه ای پایین می آید.
گلابی دارای گیاهی به صورت درختچه و به ارتفاع چند متر و یا به صورت درخت و دارای ساقه ای به بلندی 10 تا 20 متر است.
از مشخصات گلابی این است که ریشه ای عمیق و برگ هایی ساده، صاف و دندانه دار دارد و میوه آن مخروطی شکل، گوشتدار و خوراکی است.
قسمت مورد استفاده درخت گلابی، برگ های جوان، پوست ساقه و میوه آبدار، معطر و خوش طعم آن است.
گلابی با نام علمی Pyrus communis L. به تیره گل سرخ تعلق دارد.