به گزارش صد آنلاین، بخشی از سیستم ایمنی بدن ما درگیر یک موضوع بیاهمیت میشود و تحلیل میرود، برای مقابله با تأثیرات آن از کورتون استفاده میکنیم که باعث از میان رفتن بخش دیگری از سیستم ایمنی میشود. حالا زمینه تکثیر سلول سرطانی در بدن آماده است؛ به دلیل ضعف سیستم ایمنی سرطان میگیریم و برای از بین رفتن تومور، شیمیدرمانی میکنیم که باعث میشود همزمان با تومور، سیستم ایمنی به طور کامل از میان برود!
کشوری را فرض کنید با ارتشی بسیار قوی، پرتعداد، منظم و دقیق؛ ارتشی که اجازه هیچگونه تعدی خارجی را نمیدهد و به محض وقوع کوچکترین تجاوز به سرعت واکنش نشان داده و از تمامیت کشور بهخوبی دفاع میکند، ارتشی بینقص، توانمند و برنامهریزی شده که قرنها امتحان پس داده و کسی در کارایی آن شک ندارد. اما سرنوشت تراژیک این داستان، با خیانت یا اشتباه از داخل همراه است که به فروپاشی ارتش و در نهایت کشور منجر میشود.
مثال فوق، موضوع و دغدغه دکتر «احمد خلیلی»، رتبه اول دکترای تخصصی ایمونولوژی (ایمنیشناسی) بالینی، مدرس، محقق و مؤلف بیش از چهل کتاب در این زمینه است. وی که دو دهه به صورت علمی در مورد سیستم ایمنی تحقیق و فعالیت کرده، سیستم ایمنی بدن انسان را یک سامانه نظامی دقیق، بینقص و باشکوه توصیف میکند که طی هزاران سال توانسته در برابر انواع بیماریها ما را به امروز برساند. وی از «خیانت»ی که به این ارتش شده، نگران است و انسان را مقصر اصلی شکست یا تضعیف این ارتش میداند.
برخی از عادات و رفتارها عامل اختلال در سیستم ایمنی بدن ماست، چیزی که منجر به خودایمنی، آلرژی و سرطان میشود. دکتر خلیلی، متخصص ایمونولوژی با اشاره به این موضوع توضیح میدهد: وقتی سیستم دفاعی بدن را شبیهسازی میکنم، دقیقا شبیه سیستم نظامی قدرتهای بزرگ جهان است. کشوری که احساس میکنم برای ارتش خود از این سیستم بیشترین الگوبرداری را کرده، آمریکاست؛ این که چه زمانی وارد جنگ بشود و چه زمانی نشود.
بر این اساس، هر چه قدرت ارتش زیادتر باشد، تحملش در برابر مهاجم بیشتر است. به همین دلیل هر چقدر سیستم ایمنی بدن قویتر باشد، به هر خس و خاشاکی گیر نمیدهد. فرض کنید قویترین مرد ایران، هیچ وقت با فردی ضعیف درگیر نمیشود، چون نیازی نمیبیند. ولی وقتی سیستم ایمنی بدن ضعیف شود، به خود ما حمله میکند. وقتی به ما حمله کرد، ام.اس، پارکینسون، دیابت، آلزایمر، مشکلات تیروئید و... ایجاد میشود که به آنها بیماریهای «خود ایمنی» میگوییم.
وی توضیح میدهد: وقتی سیستم ایمنی ضعیف باشد به یک ماده بیارزش مثل گرده گل، باقیمانده مواد شوینده و آرایشی یا حتی به بو گیر میدهد و آن را مهاجم تلقی میکند، مثلا گرده گل را با میکروب اشتباه میگیرد.
دکتر خلیلی میافزاید: این خود ما هستیم که باعث میشویم سیستم ایمنی اشتباه کند. باعث میشویم سگی به یک عروسک حمله کند، چون آن عروسک شبیه چیزی به نظر میرسد که سگ به آن حساس است. بعد زمانی که سگ حمله کرد، آن را با چوب میزنیم (در مورد سیستم ایمنی، کورتون استفاده میکنیم) و میگوییم چرا به عروسک حمله کردی؟
تضعیف سیستم ایمنی با ورود مواد غیرمتعارف به بدن آغاز شده و سیستم ایمنی را درگیر آن میکند. این روند، اتفاقات ناگواری را بههمراه خواهد داشت، از جمله سرطان. دکتر خلیلی میگوید: بخشی از ارتش ما درگیر یک موضوع بیاهمیت میشود و تحلیل میرود، برای جلوگیری از تأثیرات آن، کورتون استفاده میکنیم که باعث از میان رفتن بخش دیگری از سیستم ایمنی میشود. حالا زمینه تکثیر سلولهای سرطانی در بدن آماده است. به دلیل ضعف سیستم ایمنی، سرطان میگیریم. برای از بین رفتن تومور، شیمیدرمانی میکنیم که باعث میشود همزمان با تومور، سیستم ایمنی به طور کامل از میان برود!
ورود هر ماده مصنوعی، سیستم ایمنی را به اشتباه میاندازد، حتی اگر آن ماده چندان مضر نباشد. دکتر احمد خلیلی با اشاره به این موضوع میافزاید: سیستم ایمنی دو جا اشتباه میکند، اول به چیزی واکنش نشان میدهد که نباید، مثل پلاستیک، مواد شوینده، مواد آرایشی و... که نتیجه آن آلرژی است، دوم که از اولی بدتر است، به اعضا و جوارح خود ما گیر میدهد، به مغز، به کبد به تیروئید و... آن را از بین میبرد.
مثلا ما به اشتباه، روغن سوخته میخوریم، ماده شیمیایی وارد بدن شده و به اندامهای داخلی ما میچسبد، همین باعث میشود سیستم ایمنی دست به کار شود و آن عضو را از بین ببرد. این «خودایمنی» است و تنها راه آن در حال حاضر، کورتون است. ما با کورتون در واقع سیستم ایمنی خودمان را از بین میبریم، چون اشتباه کرده است. وقتی دو حالت فوق اتفاق میافتد، درمان چیست؟ سرکوب سیستم ایمنی و این سرکوب یعنی تومور و این روند یک تسلسل خطرناک است.
این متخصص ایمونولوژی تأکید میکند: پس توصیه اول ما این است که چیزی وارد بدن نکنیم که سیستم ایمنی به آن حساس شود. دوم این که کاری نکنیم که سیستم ایمنی به اعضا و جوارحمان گیر بدهد.
روندهای تجاری در مسیر تولید و توزیع دارو و حتی درمان، عاملی است که باعث میشود در مورد ریشههای بیماری کمتر صحبت شود.
دکتر خلیلی با اشاره به این موضوع میگوید: جلوگیری و درمان خیلی از بیماریهای پرهزینه، بسیار ساده است، انتخاب صحیح غذا و ویتامین دی. برخی از بیمارهای خودایمنی با ویتامین دی معالجه میشود.
وی میافزاید: همان طور که اشاره شد، سیستم ایمنی بدن ما دو وظیفه دارد، اول دفاع در برابر میکروبها و دوم حمله به سلولهای سرطانی. بدن ما در روز، تعداد زیادی سلول سرطانی میسازد و در حالت طبیعی، سیستم ایمنی آنها را از میان میبرد. اگر سیستم ایمنی چه از درون و چه از برون ضعیف بشود، نمیتواند این کار را انجام دهد.
دکتر خلیلی توضیح میدهد: عفونت، محصول شکست ارتش سیستم ایمنی از میکروبهاست، اما به مدت دو هفته. بعد از آن، ارتش دوباره خود را تقویت میکند و عفونت را از میان میبرد.
اگر سیستم ایمنی ضعیف شود، ما سرطان خواهیم گرفت، چرا که این سیستم، روزانه تعداد محدودی از سلولهای سرطانی را از میان میبرد. اگر ماده شیمیایی مانند شوینده وارد بدن کردیم، استرس داشتیم یا اکسیدان بدن زیاد شد، تعداد سلولهای سرطانی بیشتر از توان سیستم ایمنی بدن شده و در نهایت به سرطان تبدیل میشود.
این محقق و مؤلف میافزاید: باید به دنبال جلوگیری از شروع آلرژی باشیم، باید بدانیم چرا دچار خودایمنی شدهایم. نباید به دنبال از بین بردن ارتش بدن خود باشیم، لازم است ببینیم به چه چیزی حساسیت داریم و آن را حل کنیم. مثلا مشکل بسیاری از بیماران رماتیسمی از بو و دود سیگار است. در بسیاری از موارد به بیماران گفتهام از دود سیگار دور شوند، درنتیجه پاسخشان به درمان بهتر شد و دوز بسیار کمتری دارو مصرف میکنند.
کمبود ویتامین دی با تغییر در سبک زندگی انسان، عامل کاهش قدرت سیستم ایمنی است. دکتر خلیلی در این باره میگوید: کسانی دچار آلرژی و خودایمنی میشوند که ویتامین دی پایینی دارند. مهمترین فرق انسان اولیه با انسان امروزی، دور شدن ما از آفتاب است. اگر انسان به آفتاب برگردد، خبری از آلرژی و خودایمنی نخواهد بود. صد سال قبل و پیش از آن، تا این حد از این گونه بیماریها نداشتیم. در این صد سال این همه تکنیک، علوم جدید و داروهای بهتر آمد، چرا تنوع بیماریها بیشتر شد؟ یک دلیل آن کمبود ویتامین دی است؛ بهتر است نگوییم ویتامین دی، بلکه بگوییم هورمون دی، حیات دی!
وی در پایان میافزاید: بسیاری از بیماران با ویتامین دی درمان میشوند، درحالی که انسان امروزی عموما کارمند است، تمام روز در دفتر کار به سر میبرد و آفتاب نمیبیند، برای همان اندک لحظات مسیر بین خانه تا محل کار هم کرم ضدآفتاب میزند. خود کرم ضد آفتاب، زمینهساز آلرژی و خودایمنی میشود. در کرمها مادهای وجود دارد به نام پارابن که شبیه استروژن است، داخل سینه به سلولهای سرطانی میچسبد و باعث رشد آنها میشود. یعنی ما نهتنها خود را از آفتاب دور کردهایم، بلکه موادی را به زندگیمان اضافه کردهایم که عامل آلرژی، سرطان و خودایمنی هستند.