دعا یکی از عملهای مهم و اساسی در زندگی انسانها است که از دیرباز تاکنون در تمام دینها و فرهنگها توجه ویژهای به آن شده است. دعا به عنوان یک ارتباط مستقیم با خداوند، کمک میکند تا انسانها از طریق صحبت کردن و ابراز احساسات و نیازهایشان به خدا، به دنبال آرامش و رضایت داخلی برسند. دعا به افراد کمک میکند تا در مواقع دشوار و غمانگیز امیدوار بمانند و از اندوه و اضطراب خلاص بگیرند.
بسیاری از مردم در زمانهای دشوار و غمناک به دعا روی میآورند تا به خداوند در خواست کمک کنند و از او درخواست راهنمایی و نیرو بگیرند. دعا به این افراد کمک میکند تا احساس ارتباط و ارامش با خداوند را تجربه کنند و باور به اینکه خدا همواره با آنهاست، داشته باشند.
در بسیاری از موارد، دعا به عنوان یک درمان برای غم و غصههای انسانها نقش مهمی دارد. زمانی که انسان با غم و اندوهی بزرگ روبرو میشود، دعا به او کمک میکند تا احساسات و افکار منفی را از خود دور کند و به نور خداوند رهایی یابد. دعا به انسانها امید میدهد و آنان را به این باور میرساند که هر مشکلی قابل حل است و خداوند همواره با آنان است.
دکتر حسین محیالدین الهی قمشهای، متولد سال ۱۹۴۲ در اهواز، یکی از دانشمندان برجسته و معروف ایران است. وی تحصیلات خود را در حوزه علوم اسلامی و فلسفه اخلاق اخذ کرده و به تحقیق و پژوهش در این حوزهها میپردازد. دکتر قمشهای به عنوان یک مورخ و فیلسوف بزرگ شناخته میشود که به بررسی تأثیر دین و اخلاق در زندگی انسانها اختصاص داده است. از جمله آثار او میتوان به کتاب «روایت از نگاه دین»، «مساله تکامل انسان» و «اخلاق اسلامی» اشاره کرد. وی با تحقیقات و نگاه منحصر به فرد خود، توانسته است به بررسی عمیق و جامع ارتباط انسان با خداوند و نقش دعا در زندگی انسان مدرن بپردازد.