کاشت ایمپلنت دندان شامل سه مرحله اصلی است:
1. قرار دادن پایه ایمپلنت
2. نصب اباتمنت یا کانکتور
3. قرار دادن تاج دندان
این پروتزها در کشورهای مختلف تولید میشوند و عوامل مختلفی مانند نحوه نگهداری، روش کاشت، و نوع برند ایمپلنت بر طول عمر آنها تأثیرگذار هستند.
یکی از سوالات مهم درباره ایمپلنت دندان این است که طول عمر آن چقدر است؟ حداقل طول عمر یک ایمپلنت دندان حدود ۲۰ سال است و با رعایت نکات بهداشتی میتواند بیشتر شده و حتی تا پایان عمر بیمار ادامه یابد. با مراقبتهای مناسب پس از کاشت ایمپلنت، میتوان طول عمر آن را افزایش داد. اگر ایمپلنت و تاج آن عفونت نکنند و استحکام خود را حفظ کنند و همچنین معاینات دورهای بهموقع انجام شود، طول عمر ایمپلنت میتواند به چندین دهه برسد.
مهارت جراح در طول عمر ایمپلنت بسیار حیاتی است. عوامل مختلفی میتوانند بر ماندگاری و عمر ایمپلنت تأثیر بگذارند، مانند رعایت بهداشت دهان و دندان، رژیم غذایی، سبک زندگی، مکان قرارگیری ایمپلنت در دهان، و البته تجربه و مهارت جراح. بنابراین، انتخاب بهترین متخصص ایمپلنت اهمیت زیادی دارد.
ایمپلنت آلمانی: به دلیل استفاده از تکنولوژی پیشرفته و مواد با کیفیت بالا، این ایمپلنتها بین ۱۵ تا ۲۰ سال عمر میکنند و مقاومت بالایی در برابر زنگزدگی دارند. البته قیمت این ایمپلنتها نیز بالاست.
ایمپلنت سوئیسی: برندهای سوئیسی ایمپلنتهایی با کیفیت بالا و تاییدیه FDA تولید میکنند که طول عمر بالایی دارند. با توجه به کیفیت بالا و قیمت مناسب، این ایمپلنتها تقاضای زیادی دارند.
ایمپلنت کرهای: این ایمپلنتها کیفیت قابل قبولی دارند و تاییدیه FDA را نیز دارا هستند. هرچند کیفیت آنها نسبت به ایمپلنتهای اروپایی و آمریکایی کمی پایینتر است، اما به دلیل قیمت مناسب، محبوبیت زیادی دارند.
ایمپلنت ایرانی: این ایمپلنتها از نظر قیمت مناسب و دسترسی آسان هستند، اما کیفیت و ماندگاری کمتری نسبت به برندهای خارجی دارند. برای افرادی با بودجه محدود، این ایمپلنتها میتوانند گزینه مناسبی باشند، هرچند احتمال شکست و سازگاری کمتری با نیازهای بیمار دارند.
پس از استخراج دندان، انتخاب زمان مناسب برای کاشت ایمپلنت اهمیت زیادی دارد. چهار نوع زمانبندی مختلف برای کاشت ایمپلنت وجود دارد:
1. کاشت فوری: بلافاصله پس از استخراج دندان انجام میشود و بهویژه در نواحی قابل مشاهده مانند جلوی دهان مزیت دارد.
2. کاشت نوع II: بین چهار تا هشت هفته پس از استخراج دندان انجام میشود تا لثه و بافتهای نرم بهبود یابند.
3. کاشت نوع III: دوازده تا شانزده هفته پس از استخراج دندان انجام میشود تا بافتهای لثه و استخوان بهطور کامل بهبود یابند.
4. کاشت نوع IV: بیش از شانزده هفته پس از استخراج دندان انجام میشود و معمولاً در مواردی که نیاز به جراحیهای گستردهتر و پیوندهای بزرگتر وجود دارد، استفاده میشود.
پس از کاشت ایمپلنت، یک بازه زمانی مشخص برای ارائه پروتز یا روکش در نظر گرفته میشود که معمولاً بین دو تا نه ماه متغیر است و به میزان بهبود بدن بستگی دارد. در صورت نیاز به پیوند استخوان و لثه، ممکن است این فرآیند زمان بیشتری ببرد و پس از آن مراحل بعدی کاشت ایمپلنت آغاز شود.
در درمان ایمپلنت دندان، سختترین مرحله ایمپلنت دندان معمولاً کاشت فیکسچر (پایه یا ریشه ایمپلنت) است. در این مرحله، شکافی در لثه ایجاد میشود و فیکسچر درون آن قرار میگیرد. این کار با دقت بسیار بالا و با استفاده از تکنیکهای مناسب انجام میشود تا از ورود مواد غذایی به محل کاشت جلوگیری شود و عملیات به خوبی انجام شود.
پیوند استخوان و قرار دادن فیکسچر نیز میتواند برای برخی افراد چالشبرانگیز باشد. در صورتی که تراکم استخوان فرد کافی نباشد، نیاز به پیوند استخوان وجود دارد تا ایمپلنت به خوبی در فک جای گیرد. این مرحله زمانبر بوده و نیاز به دقت و مهارت بالایی دارد.
هزینههای درمان ایمپلنت به عوامل متعددی بستگی دارد که هر کدام به طور مستقیم بر هزینه نهایی تأثیر میگذارند. برخی افراد تمایل دارند هزینه درمان ایمپلنت خود را از طریق بیمه پوشش دهند، اما باید توجه داشت که هر بیمهای این هزینهها را پوشش نمیدهد.
1. تجهیزات و مواد مورد استفاده: هزینههای ایمپلنت شامل پایهها (فیکسچر)، قطعات پروتزی و روکشها میشود. این مواد به علت تفاوت در برند و کیفیت، در محدودهای از هزینه قرار میگیرند. ایمپلنتها از برندهای مختلفی در سراسر جهان تولید میشوند و قیمت آنها به کشور سازنده، نوع آلیاژ مورد استفاده، و شهرت برند بستگی دارد. محصولات وارداتی از کشورهایی مانند چین، پاکستان یا ترکیه ممکن است از نظر کیفیت و اعتماد بیماران تحت سوال باشند.
2. مهارت و تجربه پزشک: انتخاب یک پزشک با تجربه و ماهر بسیار مهم است، زیرا هرچه پزشک ماهرتر باشد، موفقیت درمان بیشتر خواهد بود. تجربه، مهارت و دانش پزشک نقش اساسی در موفقیت درمان دارند و باید به این نکته توجه داشت که استفاده از بهترین مواد بدون داشتن یک پزشک ماهر نمیتواند به نتیجه مطلوب منجر شود.
3. پیوند استخوان و لثه: در برخی موارد، ایمپلنتها نیاز به پیوند استخوان دارند که ممکن است هزینههای اضافی ایجاد کند، به ویژه اگر پیوند بسیار وسیع باشد.