ارتباط درد مزمن اسکلتی عضلانی این بیماری را برای شما به وجود می آورد

به گزارش مجله سلامت صد آنلاین، نقش درد مزمن اسکلتی عضلانی در تسریع زوال شناختی به طور گسترده مورد مطالعه قرار نگرفته است، اما بسیاری از افراد مسن که آن را تجربه می‌کنند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به زوال عقل قرار دارند.

بر اساس مطالعه جدید انجام گرفته توسط دانشمندان آمریکایی و چینی، درد مزمن اسکلتی عضلانی (CMP) ممکن است در افزایش خطر زوال شناختی نقش داشته باشد.

این مطالعه که توسط مجله معتبر نیچر در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفته است، داده‌های MRI حاصل از بیش از ۹۰۰۰ نفر در سراسر بریتانیا را مورد بررسی قرار داد و ارتباط واضحی میان استئوآرتریت زانو (KOA) و روند سریعتر پیری مغز کشف کرد.

از آنجایی که کمی کمتر از نصف جمعیت جهانی CMP را تجربه می‌کنند، این مطالعه پنجره‌ای به روی محققان باز خواهد کرد که از طریق آن می‌توانند رابطه میان التهاب و عملکرد شناختی مغز را در آینده مورد مطالعه قرار دهند. این آمار و جزئیات مرتبط با آن به وسیله وب سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا قابل دسترسی هستند. نقش CMP در تسریع زوال شناختی به طور گسترده مورد مطالعه قرار نگرفته است، اما بسیاری از افراد مسن که آن را تجربه می‌کنند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به زوال عقل قرار دارند.

محققان یک مدل مقایسه‌ای با استفاده از داده‌های MRI ساختاری ایجاد کردند که این امکان را به آن‌ها می‌دهد تا تفاوت‌های بین سن مغزی و سن تقویمی افراد را بررسی کنند. آن‌ها به کمک این متد دریافتند که افراد مبتلا به KOA نسبت به افراد سالم، روند پیری مغز بسیار سریع تری را تجربه می‌کنند.

درد مزمن اسکلتی عضلانی چگونه بر مغز تاثیر می‌گذارد؟

دکتر استیو آلدر، متخصص مغز و اعصاب توضیح می‌دهد: التهاب در بدن به عنوان یک عامل تحریک کننده به خصوص در بیماری‌های عصبی در نظر گرفته می‌شود.

آلدر می‌افزاید: این وضعیت به طور فزاینده ای، به ویژه بر افسردگی و آلزایمر اثر می‌گذارد. علاوه بر این پژوهشی جدید نشان داده که التهاب بر امراض دیگر نظیر بیماری پارکینسون، آسیب مغزی تروماتیک، اسکلروز جانبی آمیوتروفیک، سندرم جنگ خلیج فارس و آنسفالومیلیت میالژیک یا سندرم خستگی مزمن نیز تاثیر خواهد داشت. این مطالعه از طریق وب سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفته است.

در واقع محققان معتقد هستند که التهاب و درد مزمن می‌توانند الگو‌های پردازش مغز را مختل کنند و آن‌ها را به طور محسوس تغییر دهند.

به گفته آلدر، التهاب مزمن مانند استئوآرتریت زانو یا درد مزمن اسکلتی عضلانی تغییراتی در سیستم عصبی مرکزی ایجاد می‌کند که به آن نوروپلاستیسیته می‌گویند. این وضعیت شامل ایجاد تحول در ساختار و عملکرد مغز است. برای مثال درد مزمن (CP) به دلیل تغییرات در پردازش درد و اختلال در عملکرد‌های شناختی، از جمله در قشر پیش پیشانی مغز، باعث تغییرات قابل توجهی در ساختار و عملکرد مغز می‌شود.

التهاب ناشی از درد حاد اگر به درستی مورد توجه و درمان قرار نگیرد، می‌تواند مزمن شود. اما با استناد به نظرات آلدر و سایر متخصصین، به طور کلی آسیب به یک ناحیه خاص باعث زوال شناختی نمی‌شود. وی تاکید می‌کند که برای آغاز روند زوال عقل، باید یک پاسخ ایمنی پایدار را هم به صورت سیستماتیک و هم در مغز تحریک کنیم!

ارتباط میان درد مزمن و زوال شناختی

مطالعه جدید نشان می‌دهد که ژن SLC۳۹A۸ که در سلول‌های میکروگلیال و آستروسیت‌ها بیان می‌شود، ارتباط میان KOA و زوال شناختی را روشن می‌سازد. ژن SLC۳۹A۸ پروتئین ZIP۸ را رمزگذاری می‌کند که فلزات ضروری مانند آهن، منگنز و روی و فلز نوروتوکسیک غیر ضروری کادمیم را انتقال می‌دهد.

جهش‌های ژنتیکی ممکن است بر انتقال و جذب فلزات ضروری به میتوکندری، به ویژه منگنز که به نظر برای سلامت و عملکرد سلول‌های مغز ضروری است، تاثیر بگذارد. قرار گیری در معرض فلز بیش از حد یا اثر سمی، خود می‌تواند عوارض جانبی منفی قابل ملاحظه‌ای به همراه داشته باشد.

آلدر به تعداد زیادی از مسائل بهداشتی دیگر که به SLC۳۹A۸ مرتبط هستند نیز اشاره کرده است، از جمله: اختلالات بالینی گسترده تقریبا در هر اندام، بافت و یا سلولی شامل اختلالات رشدی و مادرزادی متعدد، بیماری‌های مربوط به سیستم ایمنی، سیستم قلبی عروقی، کلیه، ریه، کبد، سیستم انعقادی، سیستم عصبی مرکزی، سیستم اسکلتی عضلانی، چشم و دستگاه گوارش.

چنین مطالعاتی باید کمک کنند تا درک بیشتری از ارتباط میان CMP و زوال شناختی و همچنین طیف گسترده‌ای از مشکلاتی که می‌توانند از عدم تعادل در ژن مذکور ایجاد شوند، به دست آید.

مشکلاتی که در حال حاضر با کمبود SLC۳۹A۸ مرتبط هستند، عبارت اند از: نقایص مادرزادی متعدد، کاهش سطح لیپوپروتئین با چگالی بالا، افزایش شاخص توده بدن، خطر بیشتر بیماری عروق کرونر، افت فشار خون، مرگ قلبی عروقی و بیماری پارکینسون.

به گفته آلدر مطالعه سایر اختلالات مرتبط با درد التهابی مزمن و بررسی تاثیر آن‌ها بر روند زوال عقل، می‌تواند بسیار مفید باشد و به یافته‌های ارزشمندی منتهی شود.

در ادامه نکاتی خواندنی درباره درد مزمن اسکلتی را مطالعه می‌کنید که از وب سایت دکتر سیامک مرادی گردآوری شده است:

رایج‌ترین انواع درد‌های اسکلتی عضلانی به شرح زیر است:

- درد استخوان
- آسیب‌هایی مانند شکستگی استخوان یا سایر آسیب‌های اسکلتی عضلانی منجر به درد استخوان می‌شود. معمولا کمتر مواردی مانند ایجاد تومور باعث درد استخوان می‌شود.
- درد مفصل
- سفتی و التهاب اغلب باعث ایجاد درد مفصل می‌شود. برای اکثر افراد درد مفصل با استراحت کردن بهتر و با فعالیت بدتر می‌شود.
- درد عضلانی
- اسپاسم عضلات، گرفتگی عضلات و آسیب‌دیدگی‌ها می‌تواند منجر به درد عضلانی شوند. علاوه بر این برخی از عفونت‌ها یا تومور‌ها نیز از دیگر مواردی است که منجر به درد عضلانی می‌شود.
- درد تاندون و رباط
- بافت‌هایی مانند رباط‌ها و تاندون‌ها نوار‌های محکمی هستند که مفاصل و استخوان‌های شما را به یکدیگر متصل می‌کند. پیچ‌خوردگی، کشیدگی و آسیب‌دیدگی بیش از حد می‌تواند منجر به درد تاندون یا رباط شود.

علائم درد عضلانی و اسکلتی چیست؟

افراد مبتلا گاهی اوقات شکایت دارند که تمام بدن آن‌ها درد می‌کند. احتمال دارد در عضلاتشان احساس کشیدگی یا کار بیش از حد داشته باشند. گاهی اوقات، ماهیچه‌ها پیچ خورده یا می‌سوزند.

علائم در افراد مختلف متفاوت است، اما علائم متداول آن عبارتند از:

- درد
- خستگی
- اختلالات خواب

عوارض جانبی

عوارض مرتبط با سندرم درد عضلانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

بروز اختلال در خواب

علائم این درد ممکن است خواب شبانه را دشوار کند و می‌تواند فرد را در پیدا کردن موقعیت مناسب برای خوابِ راحت، با مشکل روبرو کند. حرکات در خواب موجب وارد کردن ضربه به نقطه تریگر شود و فرد را از خواب بیدار کند.

فیبرومیالژیا

برخی تحقیقات نشان می‌دهد که سندرم درد عضلانی ممکن است در بعضی از افراد به فیبرومیالژیا تبدیل شود. فیبرومیالژیا یک بیماری مزمن است که درد گسترده‌ای دارد.
محققان بر این باورند که مغز افراد مبتلا به فیبرومیالژیا به مرور زمان نسبت به سیگنال‌های درد حساس‌تر می‌شوند.

آیا اختلالات اسکلتی عضلانی دائمی هستند؟

اختلالات اسکلتی عضلانی معمولاً با گذشت زمان ایجاد می‌شوند. آن‌ها می‌توانند باعث درد مداوم و گاهی آسیب دائمی شوند.

۶ اختلال اسکلتی عضلانی چیست؟

شرایط اسکلتی عضلانی شامل شرایطی است که بر موارد زیر تأثیر می‌گذارد:

- مفاصل مانند استئوآرتریت، آرتریت روماتوئید، آرتریت پسوریاتیک، نقرس، اسپوندیلوآرتریت
- استخوان‌ها مانند پوکی استخوان، استئوپنی و شکستگی‌های شکنندگی مرتبط، شکستگی‌های ضربه‌ای.
- عضلات، مانند سارکوپنی

ارزیابی درد‌های اسکلتی عضلانی

در تلاش برای تعیین علت درد مفاصل، پزشکان ابتدا تعیین می‌کنند:

- چند و کدام مفاصل درگیر هستند
- آیا قسمت مرکزی اسکلت (مانند ستون فقرات و لگن) درگیر است یا خیر
- چه درد مفاصل حاد باشد یا مزمن
- چه عواملی باعث تسکین یا تشدید درد می‌شود
- این که آیا علائم دیگری روی سایر اندام‌ها تأثیر می‌گذارد (به عنوان مثال، راش، تب، یا خشکی چشم)

تعیین این عوامل سرنخ‌های مهمی را در مورد اینکه چه اختلالی احتمالاً باعث درد می‌شود به دست می‌دهد.

پزشکان برای کمک به تعیین این عوامل و کشف سایر یافته‌های مهم که می‌تواند به تعیین علت درد کمک کند، معاینه فیزیکی انجام می‌دهند.

گاهی اوقات، نوع درد نشان می‌دهد که درد از کجا شروع شده است. به عنوان مثال، دردی که با حرکت بدتر می‌شود، نشان دهنده یک اختلال اسکلتی عضلانی است.

درد همراه با اسپاسم عضلانی نشان می‌دهد که درد ناشی از یک اختلال عضلانی است (گاهی اوقات یک آسیب مزمن نخاعی).

محل تورم یا محل حساسیت زمانی که پزشک آن ناحیه را (مثلاً یک مفصل، رباط یا بورس) احساس می‌کند (لمس می‌کند) یا به طور غیر فعال مفصل را حرکت می‌دهد، اغلب نشان دهنده منبع درد است.
با این حال، اغلب این ویژگی‌های درد منشا یا علت آن را نشان نمی‌دهد. بنابراین، پزشکان معمولاً تشخیص خاصی را بر اساس وجود علائم دیگر، یافته‌های معاینه فیزیکی و اغلب نتایج آزمایش‌های آزمایشگاهی و اشعه ایکس قرار می‌دهند.

به عنوان مثال، بیماری لایم اغلب باعث درد مفاصل همراه با تورم و بثورات چشمی مانند گاو نر می‌شود و آزمایش خون آنتی بادی‌ها را در برابر باکتری‌های عامل بیماری لایم نشان می‌دهد.

نقرس با حمله ناگهانی درد، تورم و قرمزی در مفصل در پایه انگشت شست پا یا سایر مفاصل مشخص می‌شود. آزمایشات مایع مفصلی به طور کلی وجود کریستال‌های اسید اوریک را نشان می‌دهد.

آزمایش کردن

- آزمایش خون فقط برای حمایت از تشخیصی که پزشک پس از معاینه انجام می‌دهد مفید است. تشخیص تنها با آزمایش خون انجام نمی‌شود یا تایید نمی‌شود.

نمونه‌هایی از این آزمایش‌های خون شامل فاکتور روماتوئید و آنتی‌بادی‌های ضد هسته‌ای است که برای کمک به تشخیص علل شایع آرتریت، مانند آرتریت روماتوئید و لوپوس اریتماتوی سیستمیک استفاده می‌شوند.
معمولاً چنین آزمایشاتی تنها در صورتی توصیه می‌شود که علائم به طور خاص چنین اختلالی را نشان دهد.

- تست آزمایشگاهی
- نماد آنتی بادی ضد هسته‌ای (ANA):

اشعه ایکس عمدتاً برای تصویربرداری از استخوان‌ها استفاده می‌شود، اما ماهیچه ها، تاندون‌ها و رباط‌ها را نشان نمی‌دهد.

معمولاً اگر پزشک مشکوک به شکستگی یا، کمتر به تومور یا عفونت استخوانی باشد، یا برای بررسی تغییراتی که تأیید می‌کند فرد دارای نوعی آرتریت است (مثلاً آرتریت روماتوئید یا استئوآرتریت) عکس‌برداری با اشعه ایکس انجام می‌شود.

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI):

بر خلاف اشعه ایکس ساده، می‌تواند ناهنجاری‌های بافت‌های نرم مانند ماهیچه‌ها، بورسا، رباط‌ها و تاندون‌ها را شناسایی کند.

بنابراین، MRI ممکن است زمانی استفاده شود که پزشک مشکوک به آسیب به یک رباط یا تاندون اصلی یا آسیب به ساختار‌های مهم داخل مفصل باشد.
ممکن است در ارزیابی بسیاری از شرایط دردناک بهتر از یک اشعه ایکس استاندارد نباشد. ام آر آی می‌تواند شکستگی‌هایی را که با اشعه ایکس قابل مشاهده نیستند، تشخیص دهد.

توموگرافی کامپیوتری (CT):

نسبت به اشعه ایکس حساس‌تر است و اغلب برای به دست آوردن جزئیات بیشتر در مورد شکستگی یا مشکل استخوانی که با اشعه ایکس ساده پیدا شده است، استفاده می‌شود.

در صورتی که ام آر آی قابل انجام نباشد یا در دسترس نباشد سی تی اسکن مفید است.

سایر آزمایشات تصویربرداری عبارتند از:

سونوگرافی، آرتروگرافی (روشی اشعه ایکس که در آن یک رنگ رادیوپاک به فضای مفصلی تزریق می‌شود تا ساختارها، مانند رباط‌های داخل مفصل را مشخص کند)، و اسکن استخوان.

این آزمایشات ممکن است به پزشکان در تشخیص برخی شرایط کمک کند. پزشکان ممکن است نمونه‌ای از استخوان، پوشش مفصل (سینوویوم)، یا سایر بافت‌ها را برای بررسی زیر میکروسکوپ (بیوپسی) بردارند.

آزمایش مایع مفصلی اغلب در صورت متورم شدن مفصل انجام می‌شود. پزشکان ابتدا با استریل کردن محل با محلول ضد عفونی کننده و سپس بی حس کردن پوست با یک ماده بی حس کننده، مایع را از مفصل خارج می‌کنند.

سپس یک سوزن به مفصل وارد می‌شود و مایع مفصلی خارج می‌شود (روشی که آسپیراسیون مفصل یا آرتروسنتز نامیده می‌شود). این روش باعث درد کم یا بدون درد می‌شود.

این مایع معمولاً از جمله برای باکتری‌هایی که می‌توانند باعث عفونت شوند آزمایش می‌شود و زیر میکروسکوپ برای کریستال‌هایی که باعث نقرس و اختلالات مربوط به آن می‌شوند بررسی می‌شود.

چگونگی درمان درد اسکلتی عضلانی

روش‌های درمانی مختلفی، مانند درمان‌های دستی یا همراه، برای بهبود افراد مبتلا به این عارضه استفاده می‌شود. برای برخی افراد که به درد اسکلتی عضلانی حاد دچار هستند، این تکنیک‌ها به بهبود سریع فرد کمک می‌کنند.

- دارو‌های ضد التهاب غیر استروئیدی برای درمان التهاب و درد استفاده می‌شوند.
- در بیماران مبتلا به اختلالات اسکلتی عضلانی، مانند فیبرومیالژیا، دارو‌هایی برای افزایش سطح سروتونین و نوراپی نفرین (انتقال دهنده‌های عصبی که خواب، درد و عملکرد سیستم ایمنی را کنترل می‌کنند) در بدن تجویز می‌شوند.
- برخی دارو‌هایی که برای کمک به خواب تجویز می‌شوند، عبارتند از زولپیدم، ازوپیکلون و راملتئون.

روش‌های درمانی دیگر عبارتند از:

- تزریق دارو‌های بی حس کننده یا ضد التهاب در اطراف بخش‌های دردناک.
- ورزش‌هایی که شامل تقویت و کشش عضلات می‌شود.
- طب سوزنی یا طب فشاری
- تکنیک‌های ریلکسیشن یا بیوفیدبک
- دستکاری استخوان (یک سیستم ارزیابی شده و روزش درمانی طراحی شده که از طریق بازگرداندن عملکرد طبیعی بدن، سعی در حفظ سلامت بدن دارد.).
- مراقبت کایروپرکتیک
- ماساژ درمانی

21458/غ