به گزارش صد آنلاین ، سنا ملین است و بطور سنتی در درمان یبوست بکار میرود.
آثار فارماکولوژیک مشاهده شده: سنوزیدها(sennosides) و سایر آنتروکینون های موجود در گیاه سنا عامل اصلی اثر ملین آن است. سنوزیدها حرکات گوارش را افزایش می دهند. گلیکوزیدهای آنتراکینونی از مجاری معدی – رودهای جذب میشوند و در طی متابولسیم، آگلیکون آزاد میکند و با ترشح بداخل کولون سبب تحریک و افزایش حرکات دودی روده میگردند. گلیکوزیدهای نفتوکینون این گیاه اثر ضدسمیت کبدی دارند (4). C. fistula بر لارو پشههای حامل مالاریا و فیلاریا اثر کشنده داشته است .
احتیاط مصرف: در بیماران مبتلا به انسداد گوارشی، بیماریهای گوارشی با منشاء نامشخص، بیماریهای التهابی روده و یا بصورت دراز مدت مصرف نشود. سنا فعالیت گلیکوزیدهای قلبی را که سبب کاهش بیش از حد پتاسیم میشوند، افزایش میدهد، همچنین آنتراکینونها باعث بیرنگی ادرار و در نتیجه تداخل در آزمایشهای تشخیصی میشوند .
منع مصرف: مصرف برگ سنا در دوره درمانی بلند مدت ممنوع است در حالیکه مصرف میوه آن محدودیت مصرف ندارد.
ترکیبات شیمیایی: گلیکوزید آنتراکینونی (سنوزید)، نفتالن، پلی ساکارید (موسیلاژ)، فلاونوئید، اسانس، ساپونین، رزین، اسید فنلیک، اسید سالیسیلیک، اسید کریزوفانیک .
نحوه و میزان مصرف:
1- دم کرده: 1-5/0 گرم ریشه خشک، سه بار در روز میل شود.
2- برگچه خشک: 2-5/0 گرم مصرف شود.
3- عصاره مائی: برگ گیاه به نسبت 1:1 در الکل 25%، 2-5/0 میلیلیتر میل شود .
مصرف غذایی: بعنوان طعم دهنده غذایی بکار میرود .
21458/غ