شب یکشنبه یکم بهمن (۲۱ ژانویه) شهابسنگی در آسمان برلین درخشیدن گرفت و بر زمین افتاد. همین نمایش درخشان کافی بود که شکارچیان شهابسنگ را دست به کار کند.
اکنون این شکارچیان مدعی شدهاند که تکهای کوچک از این سنگ آسمانی را پیدا کردهاند. این تکه سنگ آسمانی که «۲۰۲۴ BX1» نام گرفت پیش از آنکه در آسمان برلین آتش بگیرد یک متر قطر داشت و تقریبا ۹۰ دقیقه پیش از برخورد به جو زمین توسط ناسا شناسایی شد.
بلافاصله پس از برخورد شکارچیان شهابسنگ به تکاپو افتادند. یکی از تیمهای جستجو به رهبری پیتر ینیسکنس شهابشناس مرکز جستجوی هوش فرازمینی (SETI) تکههایی از شهاب سنگ ۲۰۲۴ BX1 را پیدا کرد.
ینیسکنس با اشاره به جستجوی طاقتفرسای چند روزه برای پیدا کردن شهابسنگ خبر داد و عنوان کرد که در برخی مراحل به گمان رسیده بود که احتمالا شهابسنگ از سقوط جان به در نبرده و کاملا در جو زمین سوخته است.
تکههای پیدا شده کوچک هستند و به ترتیب ۵.۳ گرم و ۳.۱ گرم وزن دارند.
گرچه هنوز تکههای پیدا شده از این شهابسنگ مورد آنالیز دقیق قرار نگرفته و دستهبندی نشدهاند اما گمان میرود که با سنگ آسمانی ویژهای مواجه باشیم.
چرا این شهابسنگ خاص است؟
دنیس ویدا پژوهشگر پسادکتری فیزیک شهابسنگ در دانشگاه وسترن در این رابطه میگوید: «شهاب سنگی که در آسمان برلین سوخت و تکههایش پیدا شد، متعلق به گروهی از سیارکها در نزدیکی زمین به نام «سیارکهای آپولو» است. با توجه به نوری که هنگام سوختن شهابسنگ در آسمان دیده میشود میتوان به ترکیب سنگی سیارک پی برد. تخمین زده میشود که سیارک هنگام ورود به جو زمین حدود ۲ تن وزن داشته است.»
البته ممکن است که گمانهزنیها درباره وزن و جرم سیارک اشتباه داشته باشد اما از روی نمونههای باقیمانده از شهابسنگ میتوان گفت که با سنگ آسمانی کمیابی (احتمالا اوبرایت «aubrite») طرف هستیم.
به صورت کلی پیدا کردن این نوع شهابسنگ دشوار است و حدود یک درصد شهابسنگها از این نوع هستند. اگر « ۲۰۲۴ BX1 » از این نوع باشد میتوان آن را در دسته بسیار کمیاب قرار داد.
به گفت ویدا، دانشمندان هنوز درباره منشاء شهابسنگهای ابرایت مطمئن نیستند و به باور برخی منشاء آنها مریخ است. با توجه به تازه بودن این شهابسنگ و مدت کمی که از سقوطش میگذرد و دانستن مدار احتمالی گردش آن در منظومه شمسی میتوان امیدوار بود که با آزمایشهای آتی بتوان معمای شهابسنگهای اوبرایت در منظومه شمسی را حل کرد.