جمعه ۰۲ آذر ۱۴۰۳
نویسنده: محمدمهدی ملکی، روزنامه نگار
اینکه «ثابت العباسی» وزیر دفاع عراق در اظهاراتی اخیرا از احتمال لغو توافقنامه امنیتی با تهران به بهانه اقدام نظامی ایران علیه مرکز امنیتی اسرائیل در خاک اقلیم شمال عراق سخن گفته است، می‌تواند نکاتی را به همراه داشته باشد.
اولا مقامات عراقی، چه در دولت مرکزی بغداد و چه در اربیل، به خوبی از حضور و فعالیت مرکز امنیتی اسرائیل در خاک خود اطلاع دارند و در جلسات امنیتی میان طرف عراقی با هیات ایرانی نیز مستنداتی در این خصوص به آنها ارائه شده است.
دوم آنکه، وزیر دفاع عراق و دیگر مقامات نظامی و امنیتی آن کشور بهتر از هر کس دیگری به این مساله اشراف دارند که «اجرای موفقیت آمیز توافقنامه امنیتی با ایران» مزایای زیادی را برای آنها به همراه دارد و موجبات تقویت امنیت و ثبات عراق را به همراه دارد.
سوم این که، با توجه به اینکه ارتش ترکیه حملات هوایی مکرری را به منطقه اقلیم شمال عراق دارد، در صورت موفقیت آمیز بودن توافقنامه مزبور میان تهران و بغداد، در ادامه عراق می‌تواند مشابه آن توافقنامه را نیز با ترکیه داشته باشد.
مطمئنا این خواست و مطالبه جدی مردم سراسر عراق از مسئولین خودشان است که نسبت به حفظ تمامیت ارضی و حاکمیت ملی توجه جدی تری را داشته باشند و این مهم می‌تواند با از میان برداشتن دلایل و بهانه های اقدامات نظامی ترکیه (به صورت مکرر و مستمر) و ایران (به ندرت و اثرگذار) را از آنها بگیرد.
ایران و ترکیه در جهت دفاع از امنیت ملی خود و به منظور دفع تهدیدات امنیتی علیه کشور خود از جانب خاک عراق (شمال آن کشور) و البته به موجب ماده ۵۱ منشور ملل متحد که حق دفاع مشروع را برای دولت ها محفوظ داشته است، اقداماتی را در این سال ها در عراق انجام داده‌اند.
در این میان اما، توجه به خواست مردم عراق به منظور حفظ ثبات و امنیت منوط و محدود به از بین بردن علل و منابع ایجاد ناامنی برای ایران و ترکیه هم نیست، چرا که آمریکا نیز با حملاتی مکرر به پایگاه‌ها و مراکز حشدالشعبی که بخشی از نیروهای مسلح رسمی عراق به حساب می آیند، در حال نقض مستمر حاکمیت ملی و تمامیت‌ارضی عراق است.
بهتر است که برخی مقامات عراقی بجای دامن زدن به فضاسازی‌ها علیه ایران، نسبت به پایان دادن حضور نیروهای آمریکایی و مداخلات گسترده آنها در امور مختلف آن کشور و البته اخراج و خلع سلاح جریانات‌کُردی ضد ایران اقداماتی جدی را در دستور کار خود قرار دهند و نسبت به بیان برخی اظهارنظرات هیجانی در خصوص کشور دوست و همسایه‌ای که در سخت‌ترین شرایط حامی آنها بوده، تجدید نظر کنند.