اگر به پیاده روی می روید این مطلب را بخوانید

1.سبک باشد

مسلما قرار نیست شما در یک پیاده روی لذت بخش، کفش های سنگین خود را در عقب خود بکشید. بر عکس یک کفش سبک و استاندارد، شما را در پیاده روی همراهی خواهد کرد. اما هر کفش سبکی هم مناسب نیست. ویژگی دوم را بخوانید تا متوجه موضوع شوید.

2.لژدار باشد

اگر کفشی که انتخاب می کنید لژ کمی داشته باشد، یعنی قطر تخت آن خیلی کم باشد، در موقع پیاده روی، پای شما انگار روی زمین است.

قطر لژ کفش طبی و استاندارد باید بین 2.5تا 4.5 سانتی‌متر باشد. این لژ باعث می‌شود به کمر و زانوهای شما کمتر ضربه وارد شود و حکم یک ضربه گیر عالی را دارد. اکثر کفش‌های تن تاک ویژگی اول و دوم را دارند.

3.زیره کفش نرم و انعطاف پذیر باشد

اگر لژ کفش سفت و خشک باشد، موقع پیاده‌روی در هنگام خم شدن پاهای شما، کفش خم نمی‌شود و شما راحت نیستید. بنابراین هنگام انتخاب کفش باید دقت کنید زیره آن کامل نرم و انعطاف پذیر باشد.

پارچه ای باشد 4.جنس رویه کفش

به نظر من کفش باید خنک باشد. در موقع پیاده‌روی یا حتی روزمره، اگر پای آدم، داخل کفش مرتب عرق کند و پا توی کفش بو بگیرد اصلاً حس خوبی ندارد. کفش‌های که رویه‌ای با چرم صنعتی دارند مناسب پیاده‌روی نیستند. بنابراین کفشی را انتخاب کنید که علاوه بر سبکی و نرم بودن، رویه پارچه‌ای داشته باشد که هوا از منافذ آن رد و بدل شود. این کفش‌ها در لباسشویی قابل شست و شو هستند و به راحتی و کامل تمیز می‌شوند. 

 5.کفش را بپوشید

من به عنوان کسی که بیش از یک دهه کفش‌های طبی و پیاده روی را به هم‌ وطنان در سراسر کشور فروخته‌ام، پیشنهاد می‌کنم کفش را حتماً بپوشید و کمی با آن راه بروید. اینکه داداش من، خواهر من یا دوست من، فلان کفش را از فلان برند خریده و راحت بوده، پس من هم دقیقاً همان کفش را بخرم و راحت باشم، اصلا درست نیست. مسلما فیزیولوژی پاها با هم فرق می‌کنند. ممکن است صدها نفر یک کفش را بپوشند و اظهار راحتی کنند و یک نفر همان کفش را بپوشد و احساس راحتی نداشته باشد.

21458/ع