حتماً این مکانیزم لازم الاجراست لکن بصورت پلکانی مخصوصاً برای مصرف کنندگان پرمصرف که رعایت استانداردهای مصرف را نمیکنند تا نزدیک به قیمت جهانی خریداری نمایند البته به قشر آسیب پذیر نباید لطفمه جدیدی وارد آید و از آنها باید حمایت جدی شود.
راه حل خروج از افت فشار وحتی قطع گاز در کشور چیست؟
الف- فرآوری حداکثری از چاههای مشترک با کشورهای خارجی خصوصاً پارس جنوبی که مشترک با قطر میباشد و بعد از آن چاههای مستقل و همراه نفت داخلی.
ب- خرید همه گاز مازاد ترکمنستان و همچنین امکان خرید گاز مازاد از قطر برای دوران پرمصرف و ذخیره سازی گاز و همچنین تبدیل شدن کشور به هاب گاز و انرژی در منطقه بطریقی که در دوران پیک مصرف آنها را مصرف کنیم و در غیر آن نسبت به صادرات گازهای موجود داخل و خریداری شده و همچنین سوآپ گاز وقتی استفاده از عبور خط لوله جریانی (ترانزیشن فی) از این شبکه انتقال و شبکه تغذیه استفاده بهینه صورت پذیرد.
ج- هوشمند سازی کل شبکه یکپارچه گاز کشور بطریقی که مخصوصاً 3 بخش کلان خانگی/ تجاری/ صنعتی را بصورت آنی و لحظهای بتوان کنترل نمود و جلوی هدر روی گاز را گرفت که ابتدا پس از تحویل گیری در مبادی تولید و همچنین در کل جریان تا 500 مبادی مصرف با میترینگ استاندارد و کالیبره شده دقت و اتقان را بالا را بالا ببریم و پرت گاز به حداقل استاندارد جهان 1 تا 3% برسانیم که آلان متأسفانه 16 تا 20% میباشد و راههای اشتباه گذشته را باید اصلاح و راه نوین تولید، انتقال و توزیع را جایگزین نمود.
آیا مشکل ناترازی در بخش انرژی و گاز ایران با سرمایه گذاری در حوزه های مختلف آن قابل حل است؟
سرمایه گذاری در این بخش لازم و مفید است چه داخلی و چه بین المللی و همچنین داشتن فناوری روز دنیا را باید در موارد استخراج، تولید، انتقال و توزیع مدنظر داشت تا یک شبکه گاز یکپارچه و مدرن داشته باشیم و قابل هدایت و کنترل. حدوداً 80 میلیارد دلار سرمایه گذاری طی 5 سال آینده لازم دارد تا صنعت گاز به پایداری خود ادامه دهد و تراز تولید به مصرف را مثبت نگه دارد.
چشم انداز انرژی و گاز را چگونه ارزیابی میکنید؟
با مطالب بالا که گفته شد در صورت تحقق چشم انداز گاز و انرژی مثبت است البته باید میزان مصرف را متوازن و متعادل و حدوداً به 50% حاملهای انرژی برسانیم و الباقی را با فرآورده های نفتی و پتروشیمی جاگیزین نماییم.