جمعه ۰۲ آذر ۱۴۰۳
پژوهشی نشان داد میزان رضایت از ازدواج در بیشتر موارد طی یک دهه ی ابتدایی پس از آغاز زندگی مشترک رو به افول می رود، به ویژه در زوج های دارای فرزند. به علاوه، این تحقیق نشان داد با افزایش تعداد فرزندان میزان رضایت از زندگی مشترک کاهش می یابد، به طوری که تنها ۳۸ درصد از زنان متأهل دارای نوزاد رضایت بالایی از زندگی مشترک خود داشتند، در حالی که ۶۲ درصد از زنان متأهل بدون فرزند از رضایت بالای خود از ازدواج شان خبر داده بودند.
کارشناسان می گویند زوج هایی که فرزند کوچکی دارند اغلب برای پیدا کردن وقت برای یکدیگر با مشکل رو به رو هستند، امری که باعث تقلیل یافتن رابطه ی زوجین به یک رابطه ی بده بستانی می شود که وضعیتی دور از ایده آل است.
محققان ۳ توصیه برای نیفتادن در دام رابطه ی بده بستانی در زندگی مشترک دارند: ۱) مراقب علاقه و محبتی که به همسرتان دارید باشید، ۲) به زندگی همسرتان توجه داشته باشید و به نیازهایش پاسخ دهید، و ۳) به مشکلات به چشم چالش هایی نگاه کنید که با همراهی یکدیگر به عنوان یک زوج می توانید از پس کنترل و حل آن ها برآیید.
بچه دار شدن تنها منشأ دعواهای جدید زوج ها نیست. با این حال، تا پیش از تولد فرزند، زوج ها اغلب زمان بیشتری برای پرداختن به مشکلاتی از جمله نداشتن یک گفتگوی مناسب دارند. این امر با ورود فرزند به زندگی مشترک، چالش برانگیزتر می شود.
به علاوه، رفتارهایی که تا پیش از تولد فرزند شاید صرفاً «اندکی آزاردهنده» بوده اند، می توانند تبدیل به مشکلات قابل توجهی شوند. مثلاً اگر یکی از زوجین از انجام بازی های ویدئویی لذت می برد، این امر شاید تا پیش از آمدن فرزند مشکلی نباشد، چرا که ممکن است همسرش به آن به چشم فرصتی برای استراحت و خلوت کردن با خود نگاه کند. با این حال، بعد از تولد فرزند، بازی کردن یکی از زوجین می تواند به همسرش این حس را دهد که عمده ی بار مسئولیت های پرورش فرزند را به تنهایی بر دوش می کشد.
تولد فرزند و پدر و مادر شدن اغلب چالش هایی برای زندگی مشترک به همراه دارد. گفتگو، صمیمیت و وقت گذرانی با یکدیگر، که به عنوان عوامل «حفظ» زندگی مشترک شناخته می شوند، با آمدن فرزند اغلب لطمه می بینند. عواملی همچون کمبود خواب و فشارهای مالی هم می تواند باعث دعوا و تنش شود.
متأسفانه بسیاری از تازه پدر و مادرها برای این وضعیت هیچ آمادگی ای ندارند، چون به ندرت درباره ی آن صحبت می شود. دوره های آموزش فرزندپروری به ندرت به این موضوع می پردازند، شبکه های اجتماعی هم شکل ایده آلی از بچه داری را به نمایش می گذارند، و حتی دوستان و خانواده از ترس ایجاد شکاف در زندگی مشترک عزیزان شان، برای صحبت بی پرده در اینباره مردد هستند. به همین دلیل، زوج های دارای فرزند اغلب احساس تنهایی کنند و از مشکلات خود خجالت بکشند، امری که احتمال کمک گرفتن را در آن ها کم می کند و بعداً باعث تشدید چالش های زندگی مشترک می شود.
انبوه فشارهای مرتبط با فرزندپروری، از جمله بار ناشی از نقش های جنسیتی سنتی، زوج ها را بعد از ورود فرزند به زندگی مشترک با چالش هایی رو به رو می کند. به علاوه، تولد فرزند اغلب باعث تغییر در هویت هر یک از زوجین می شود، هم به شکل فردی و به هم عنوان یک زوج، امری که منجر به پدید آمدن مشکلات قابل توجهی می شود.
این پدیده بسیار مورد تحقیق و بررسی قرار گرفته، به ویژه در مادران که از آن به عنوان گذر به مادرانگی یاد می شود. این تغییرات که از تغییرات هورمونی مؤثر بر رفتار گرفته تا تغییر در تصویر بدنی (افکار و احساساتی که شخص نسبت به ظاهر خود دارد) متفاوت هستند، اغلب در دوران بارداری آغاز می شوند. برای مردان دیدن شکل گیری این تغییرات در همسر خود حتی پیش از تولد فرزندشان، می تواند گیج کننده باشد و آن ها را سردرگم کند.
پدر و مادر شدن می تواند تجربه ای همزمان چالشی، مهیج، خسته کننده و فوق العاده باشد. با این حال، اگر بعد از تولد اولین فرزندتان احساس کردید زندگی تان «آشفته» شده، این یک نشانه ی هشدار دهنده است. پژوهشی درباره ی رضایت از زندگی مشترک پس از تولد فرزند، نشان داد زوج هایی که از واژه ی «آشفته» برای توصیف زندگی مشترک خود استفاده می کردند، اغلب بعد از آمدن فرزند، با یک افت در میزان رضایت از ازدواج خود مواجه شده بودند.
زوج ها وقتی از واژه ی «آشفته» استفاده می کنند که از تغییرات چشمگیر زندگی خود که خارج از کنترل به نظر می رسند احساس استیصال می کنند. این حس نداشتن کنترل می تواند اثری منفی داشته باشد، به ویژه در مواجهه با ماهیت غیر قابل پیش بینی نیازهای نوزاد، مانند گریه کردن و بیدار شدن در نیمه های شب.
وقتی که خود را برای پشت سر گذاشتن یا التیام یافتن از یک جدایی آماده می کنید، درگیر منفی نگری نشوید. پایان دادن به زندگی مشترک شاید حس خوبی نداشته باشد، اما احتمالاً دلیل منطقی ای برای تمام شدن آن وجود دارد.
به جای آنکه ذهن تان را مشغول چیزی که اشتباه پیش رفته کنید، تمرکزتان را روی احتمالات پیش رو بگذارید. با دوستان خود ارتباط داشته باشید، به سراغ سرگرمی های جدید بروید، و وقتی زمان مناسبش رسید یافتن شریک زندگی تازه را آغاز کنید. به جای آنکه به جدایی به چشم یک فقدان نگاه کنید، آن را شروع تازه ای برای خود ببینید.