هشدار ! زنگ خطر افزایش شیوع هپاتیت از طریق مهاجران افغان

دکتر سید موید علویان - دبیر علمی نهمین کنگره هپاتیت تهران، در حاشیه این کنگره،  درباره بیماری هپاتیت و آمار مبتلایان به انواع این بیماری گفت:« بیماری هپاتیت فقط مربوط به ایران نیست بلکه هپاتیت یک معضل جهانی است و سازمان بهداشت جهانی بهداشت تکالیفی را برای کشورها برای ریشه کنی و کنترل هپاتیت تعیین کرده است.»

وی در ادامه گفت:« هپاتیت از دو راه خوراکی و تزریقی قابل انتقال است که دو نوع هپاتیت A و E از طریق خوراکی منتقل می شوند اما از میان انواع هپاتیت، بیشتر هپاتیت B و C مهم است به دلیل اینکه این بیماری ها می توانند مزمن شده و بیماری کبدی و حتی سیروز کبدی ایجاد کنند.»

وی تاکید کرد:«در مورد هپاتیت B و C کشور ما کمترین میزان شیوع این بیماری ها را در منطقه خاورمیانه دارد دلیلش هم این است که ایران در زمینه کنترل هپاتیت تلاش زیادی را طی 30 سال اخیر انجام داده است که منجر به کاهش بار این بیماری شده است. در مورد هپاتیت B در کشور کمتر از یک میلیون و 400 هزار نفر مبتلا داریم که 30 درصد این مبتلایان شناخته شده اند و ما باید تا سال 1410، 90 درصد مبتلایان به این بیماری را شناسایی کنیم لذا رسانه ها باید در جهت افزایش آگاهی رسانی به مردم تلاش کنند تا مردم را تشویق کنیم یک بار در عمرشان آزمایش HPS آنتی ژن دهند تا مشخص شود به هپاتیت B مبتلا هستند یا خیر. هپاتیت علایم خاصی ندارد و به همین دلیل با آزمایش مشخص می شود افراد مبتلا به این بیماری هستند یا خیر.»

دکتر علویان گفت:«هپاتیت B واکسن موثر دارد و می شود از طریق واکسیناسیون از ابتلا به این بیماری پیشگیری کرد. گروه های هدف از سوی وزارت بهداشت در برابر هپاتیت B واکسینه می شوند اما گروه های غیرهدف و مردم عادی باید خودشان برای واکسیناسیون اقدام کنند. گروه های هدف شامل پزشکان و کادر درمان، خانواده هایی که بیمار مبتلا به هپاتیت B دارند ، بیماران دیالیزی، هموفیلی، تالاسمی، معتادان تزریقی، آتش نشانان و کارگران شهرداری گروه هایی هستند که به صورت رایگان از سوی وزارت بهداشت واکسینه می شوند. این واکسن از بدو تولد برای نوزادان نیز جهت پیشگیری از ابتلا به هپاتیت B تزریق می شود.»

وی خاطرنشان کرد:« هپاتیت B با دارو کنترل می شود اما ریشه کن نمی شود ولی سلاح ما در برابرهپاتیت B پیشگیری و واکسیناسیون است.»

وی با بیان اینکه 50 درصد جامعه ما در برابر هپاتیت B واکسینه شده اند و این نشان می دهد این بیماری در کشورمان رو به کاهش است، درباره معضل شیوع بالای هپاتیت در میان مهاجران افغان به خصوص مهاجران غیرقانونی در کشور گفت:« متاسفانه در کشورهای همسایه از جمله افغانستان شیوع هپاتیت بالای 5 درصد است در حالی که در کشور ما این آمار زیر یک و دو دهم درصد است دلیلش این است که مراقبت های بهداشتی در این کشور که یک کشور جنگ زده است بسیار پایین است همچنین بحث پوشش واکسیناسیون در برابر بیمارها بخصوص هپاتیت در این کشور نامناسب است که این خود باعث شیوع و پیشرفت بیماری ها در این کشور می شود. در ایران مطالعاتی درباره شیوع هپاتیت در میان مهاجرین افغان شده است که مشخص شده هپاتیت در میان آنها شیوع بالاتری نسبت به ایرانیان دارد.»

وی در مورد هپاتیت C و میزان شیوع آن در کشور گفت:«هپاتیت C ویروسی است که از راه تماس با خون فرد آلوده و یا اعتیاد تزریقی منتقل می شود در کشور ما شیوع این بیماری بسیار کم است و زیر نیم درصد است. در گذشته هپاتیت C در میان بیماران دیالیزی، هموفیلی و تالاسمی شایع بود. بیماران مبتلا به تالاسمی حدود 20 درصد، بیماران هموفیلی 50 درصد و بیماران دیالیزی 18 درصد مبتلا به هپاتیت C بودند که خوشبختانه این بیماری در حال حاضر به زیر یک درصد در این گروه ها کاهش پیدا کرده است و ما به ریشه کنی هپاتیت C در بیماران خاص نزدیک شده ایم.»

وی در ادامه گفت:« گروه های دیگری که در معرض خطر ابتلا به هپاتیت C قرار دارند، معتادان تزریقی هستند همچنین افرادی که دارای رفتار پرخطر هستند از جمله افرادی که خالکوبی می کنند یا حجامت های غیربهداشتی، این ها رفتارهایی است که می تواند باعث انتقال هپاتیت C به آنها شود.»

وی گفت:«قرار است کشورها تعهد بدهند که تا سال 1410 هپاتیت C بیماری را ریشه کن کنند اما احتمال دستیابی به این هدف کم است نه فقط در کشور ما بلکه در اکثر کشورهای دنیا، به دلیل اینکه بیماریابی هپاتیت کار بسیار سختی است، تصور کنید یک عده افراد معتاد هستند و بیمه و کارت ملی ندارند و علاقه ای هم به سلامت خود ندارند و کارتن خواب هستند که باید این افراد شناسایی و درمان شوند. نقش دولت ها و سازمان های مردم نهاد در کنترل هپاتیت بسیار مهم است. همچنین در مناطق محروم از جمله سیستان و بلوچستان که افراد فاقد شناسنامه هستند بیماریابی هپاتیت بسیار سخت است.»