دوشنبه ۰۵ آذر ۱۴۰۳
دانشمندان نشان داده‌اند که یک داروی موجود در بازار می‌تواند قلب‌های اهداشده را دوباره برنامه‌ریزی کند تا در خارج از بدن ماندگاری بیشتری داشته باشند و خطر ناکام ماندن پیوند قلب را کاهش دهد.
در حال حاضر، قلب‌های اهدایی تنها می‌توانند حدود چهار ساعت در سردخانه سالم بمانند؛ لذا زمان زیادی برای انتقال آن‌ها از اهداکننده به گیرنده باقی نمی‌ماند. بخش اعظم این مشکل از مولکولی به نام سوکسینات ناشی می‌شود که در حالی که روی یخ نشسته در اندام افراد جمع می‌شود. زمانی که خون دوباره وارد قلب می‌شود، سوکسینات می‌تواند باعث آسیب و نارسایی قلبی شود. این امر یکی از دلایل اصلی مرگ زودهنگام بیماران پیوندی است.
در مطالعه جدید، دانشمندان دانشگاه میشیگان چگونگی مقابله با این مشکل را با استفاده از ایتاکونیت بررسی کردند. این ماده آنزیمی است که به خنثی کردن سوکسینات کمک می‌کند. محققان با بررسی اثرات متابولیک آنزیم مذکور، دارویی به نام اسید والپروئیک را به عنوان منبعی امیدوارکننده شناسایی کردند.
در آزمایش‌هایی که روی قلب انسان و خوک در انبار سرد انجام شد، اسید والپروئیک به قلب کمک کرد تا آنتی‌اکسیدان‌ها و پروتئین‌های ضد التهابی تولید کنند که این امر به رفع استرس ناشی از سوکسینات کمک کرد.
پل تانگ، نویسنده ارشد این مطالعه گفت: با استفاده از یک صفحه متابولومیک، متوجه شدیم که اسید والپروئیک می‌تواند قلب اهداکننده را برای تولید ایتاکنیت مفید در طول نگهداری آماده و فعال کند. این روند نه تنها می‌تواند مدت زمانی را که قلب می‌تواند در سردخانه سپری کند دو برابر کند، بلکه می‌تواند خطر اختلال عملکرد اولیه پس از پیوند را کاهش دهد تا پیوند قلب حتی ایمن‌تر شود.
این روند می‌تواند نتایج عمل پیوند را برای بیمارانی که نیاز به پیوند قلب دارند، با تسهیل انتقال دورتر این عضو بدن و ایجاد زمان بیشتری برای آماده شدن به منظور جراحی، بهبود بخشد. کاهش تعداد قلب‌های اهدایی از بین رفته مزیت دیگر این روش است.
یوجین چن، یکی از نویسندگان این مطالعه گفت: «می‌توان انتظار داشت که اصول کلی این روش برای حفظ سایر اندام‌ها مانند ریه‌ها، کبد و کلیه‌ها نیز قابل اعمال باشد.» من همچنین پیش‌بینی می‌کنم که این استراتژی درمانی برای سایر شرایطی که جریان خون مختل می‌شود، مانند حمله قلبی یا سکته، قابل اعمال باشد.»
داروی اسید والپروئیک قبلاً توسط سازمان غذا و داروی آمریکا تأیید شده و برای درمان تشنج استفاده می‌شود. این بدان معناست که آزمایش بالینی آن در مقایسه با سایر دارو‌هایی که به طور کامل آزمایش نشده‌اند، سریع‌تر خواهد بود.