از گاتمن تا تغافل؛ الگوی دوگانهٔ اندیشکده فرهنگی شهر تهران برای حفظ آرامش خانوادگی در پایتخت

صد آنلاین - تهران - اندیشکده حکمرانی فرهنگی شهر تهران - در حالی که شهر تهران همچنان با چالش‌های پیچیدهٔ معیشتی، ترافیک و فشار روانی ناشی از زندگی مدرن دست و پنجه نرم می‌کند، یافته‌های علمی روانشناسی خانواده بر لزوم یک مداخلهٔ ارتباطی روزانه در سطح خرد تأکید می‌کنند. گزارش جدید اندیشکده حکمرانی فرهنگی شهر تهران، بر اساس مدل‌های معتبر جهانی، پیشنهاد می‌کند که «آیین ۲۰ دقیقه‌ای گفت‌وگوی تقلیل‌دهنده استرس» به عنوان یک سیاست فرهنگی اضطراری در دستور کار خانواده‌ها قرار گیرد.

این مدل که از دل تحقیقات ده‌ها ساله دکتر جان گاتمن بیرون آمده، یک قانون بنیادین دارد: حداقل ۲۰ دقیقه در روز، زوجین صرفاً به تخلیهٔ استرس‌های بیرونی بپردازند و از ورود به مناقشات داخلی پرهیز کنند.

چرا ۲۰ دقیقه حیاتی است؟

کارشناسان معتقدند، بزرگترین تهدید برای پایداری خانواده، نه اختلافات زناشویی، بلکه انباشت استرس‌های روزمره است که بدون تصفیه وارد بستر رابطه می‌شوند. این «سیل استرس» به مرور زمان، دوستی و صمیمیت را از بین می‌برد.

به گفتهٔ محققان، این گفت‌وگوی هدفمند، فضایی برای «سنجش دمای عاطفی» یکدیگر فراهم می‌آورد و اطمینان می‌دهد که افراد حتی پس از یک روز سخت، هنوز هم در تیم یکدیگر هستند. این تمرین، به طور قابل توجهی تنهایی عاطفی در محیط شهر را کاهش داده و رضایت روزانه را افزایش می‌دهد.

تغافل؛ سپرِ حکمت‌بنیان

تحلیل‌های اندیشکده حکمرانی فرهنگی نشان می‌دهد که مدل گاتمن به تنهایی کافی نیست. برای بقای بلندمدت این آیین، باید با حکمت تغافل تلفیق شود. تغافل، یعنی نادیده گرفتن هوشمندانهٔ خطاهای جزئی و کوچک در شریک زندگی، که ناشی از خستگی یا سوءتفاهم‌های کوچک است.

به عبارت دیگر، ۲۰ دقیقه، بافتِ مثبت رابطه را می‌سازد و حکمت تغافل از فرسایش این بافت توسط مسائل پیش پا افتاده جلوگیری می‌کند.

این هم‌گرایی بین یافته‌های علمی نوین و حکمت‌های عملی، می‌تواند به عنوان یک راهبرد نوین در مدیریت بحران‌های اجتماعی در کلان‌شهرها مورد توجه قرار گیرد، چرا که ثبات خانواده، زیربنای امنیت فرهنگی و اجتماعی هر شهر است.