دانشجو؛ آینه پرسشگری و امید

۱۶ آذر فقط یک مناسبت تقویمی نیست؛ یادآور هویت نسلی است که در هر دوره، نقش خود را در پرسیدن، یاد گرفتن و بهتر دیدن جهان از نو تعریف کرده است. اگر بخواهیم صریح بگوییم، «دانشجو» بودن بیش از آنکه عنوانی دانشگاهی باشد، نوعی منش زیستی است؛ منشِ جست‌وجو، منشِ فهمیدن، منشِ نپذیرفتن پاسخ‌های ساده برای مسائل پیچیده.

دانشجوی امروز بیش از هر زمان دیگری در معرض انبوه داده‌ها و روایت‌های متناقض قرار دارد. همین محیط پرآشوب، ارزش یک توانایی را بالا می‌برد: قدرت تشخیص. دانشی که دانشجو می‌آموزد، اگر در نهایت به توانایی تشخیص سره از ناسره تبدیل نشود، تنها حافظه را سنگین‌تر می‌کند. اما وقتی با بینش همراه شود، تبدیل می‌شود به همان چیزی که جامعه به آن نیاز دارد: نیروی تازه‌ای برای حل مسئله.

در کنار آن، دانشگاه همچنان مهم‌ترین میدانِ شکل‌گیری روابط انسانی پایدار است؛ جایی که دانشجو یاد می‌گیرد تفاوت‌ها را بفهمد، گفت‌وگو را تمرین کند و مسئولیت‌پذیری را در جمع تجربه کند. این بخش دیده نمی‌شود، اما آینده بسیاری از همکاری‌ها، شرکت‌ها، ایده‌ها و حتی دوستی‌های بلندمدت، در همین فضا شکل می‌گیرد.

امسال در صدآنلاین ترجیح می‌دهیم به جای تکرار مفاهیم بازاری و شعارهای پرزرق‌وبرق، بر یک نکته ساده تأکید کنیم:

دانشجو بودن یعنی هنوز به آینده باور داشتن.

در دنیایی که بی‌صبری و ناامیدی گاهی از صفحه موبایل به زندگی روزمره نشت می‌کند، همین باور، یک سرمایه کمیاب است؛ سرمایه‌ای که باید دیده شود و تقویت گردد.

به همه دانشجویانی که هنوز می‌پرسند، هنوز می‌خوانند، هنوز می‌خواهند بهتر شوند و جهان بهتری بسازند، بگوییم: کار شما مهم است.

شما ضربان آرامِ امید در جامعه‌اید.

روز دانشجو مبارک.

— سردبیر صدآنلاین