علائم اولیه آنفلوآنزا که جدی گرفته نمی شود

به گزارش صد آنلاین ، در هفته‌های اخیر، کشور با موج تازه‌ای از بیماری‌های فصلی مواجه شده است؛ موجی که آنفلوآنزا، کرونا و انواع سرماخوردگی را هم‌زمان دربر گرفته و فشار قابل توجهی بر نظام سلامت و خانواده‌ها وارد کرده است. 

افزایش رفت‌وآمدهای روزمره، کاهش حساسیت عمومی نسبت به علائم اولیه و افت توجه به اصول پیشگیرانه موجب شده تا سرعت انتشار این بیماری‌ها بیش از سال‌های گذشته احساس شود.

هم‌زمان با بالا رفتن آمار ابتلا، برخی شهرها برای جلوگیری از گسترش بیشتر بیماری ناچار به اتخاذ تصمیم‌های فوری شده‌اند؛ تصمیم‌هایی از جمله تعطیلی مدارس و دانشگاه‌ها به‌منظور کاهش زنجیره انتقال و محافظت از گروه‌های آسیب‌پذیر. در چنین شرایطی، اطلاع‌رسانی دقیق و افزایش آگاهی عمومی از نشانه‌ها، راه‌های پیشگیری و زمان مراجعه به پزشک اهمیت ویژه‌ای پیدا می‌کند.

به همین منظور دکتر تبسم زواری، استادیار بیماری‌های عفونی دانشگاه علوم پزشکی لرستان، طی یادداشتی به تشریح علائم، مراقبت‌های خانگی، زمان‌های ضروری مراجعه به پزشک و اصول پیشگیری از آنفلوآنزا پرداخته است.

آنفلوآنزا یکی از شایع‌ترین بیماری‌های ویروسی فصلی است که عمدتاً در پاییز و زمستان بروز می‌کند و دستگاه تنفسی را درگیر کرده و می‌تواند از علائم یک سرماخوردگی ساده تا عوارض جدی در گروه‌های پرخطر متغیر باشد. 

علائم شایع این بیماری شامل تب ناگهانی و بالا، سرفه خشک و گلودرد، بدن‌درد و سردرد، خستگی شدید و بی‌حالی و در برخی موارد تهوع، استفراغ یا اسهال – به‌ویژه در کودکان – است. درمان‌های محافظه‌کارانه شامل استراحت کافی و پرهیز از فعالیت‌های سنگین، مصرف مایعات گرم و فراوان برای جلوگیری از کم‌آبی، استفاده از داروهای ساده ضدتب و مسکن مانند استامینوفن، غرغره آب نمک یا مصرف سوپ گرم برای کاهش گلودرد و بهبود وضعیت عمومی و پرهیز از مصرف خودسرانه آنتی‌بیوتیک‌هاست؛ زیرا آنفلوآنزا بیماری ویروسی است و استفاده از آنتی‌بیوتیک چه‌بسا سبب تشدید علائم بیماری شود. 

مراجعه به پزشک زمانی ضروری است که تب بالا بیش از سه تا پنج روز ادامه یابد، بیمار دچار تنگی نفس یا درد قفسه سینه شود، کودکان، سالمندان یا بیماران قلبی–ریوی علائم شدید نشان دهند، کاهش سطح هوشیاری یا بی‌حالی شدید گزارش شود، بیماری‌های زمینه‌ای مانند دیابت یا آسم تشدید شوند، علائم طی چهار تا پنج روز بدتر شوند یا خلط خونی مشاهده شود.

 برای پیشگیری از آنفلوآنزا، تزریق سالانه واکسن – به‌ویژه در گروه‌های پرخطر – توصیه می‌شود. شست‌وشوی مرتب دست‌ها با آب و صابون یا محلول ضدعفونی‌کننده، استفاده از ماسک در محیط‌های شلوغ یا هنگام تماس با فرد بیمار، پرهیز از تماس نزدیک مانند روبوسی، دست دادن و حضور در جمع‌های پرخطر، استراحت کافی و خواب منظم، تغذیه سالم با مصرف میوه‌ها و سبزیجات تازه و مایعات فراوان، ضدعفونی سطوح مشترک، وجود تهویه مناسب و جریان هوای تازه در خانه و محل کار و همچنین مدیریت استرس و ایجاد آرامش روانی از دیگر راه‌های پیشگیری است.

 اکثر مبتلایان به آنفلوآنزا طی چند روز با مراقبت‌های ساده بهبود می‌یابند، اما تشخیص به‌موقع و مراجعه سریع به پزشک در موارد شدید می‌تواند از بروز عوارض جدی جلوگیری کند. رعایت اصول پیشگیری نه‌تنها سلامت فردی، بلکه سلامت جامعه را تضمین می‌کند و پیشگیری از آنفلوآنزا فقط محافظت از خود نیست؛ زیرا با رعایت این اصول از گسترش بیماری در خانواده و جامعه نیز جلوگیری می‌شود.