به گزارش صدآنلاین، در زبان عربی، واژه «ابو» علاوه بر معنای پدر، گاهی به معنای «صاحب» یا «دارنده» نیز به کار میرود. در مورد حضرت عباس (ع)، دلیل اصلی این لقب داشتن فرزندی به نام فاضل بود. ایشان چند فرزند داشتند و یکی از پسرانشان فاضل نام داشت؛ بنابراین طبق سنت عرب، به «ابوفاضل» مشهور شدند. هرچند برخی منابع نام فرزند بزرگ ایشان را عبیدالله ذکر کردهاند، اما نام فاضل دلیل اصلی مشهور شدن لقب است.
دلیل کنایی: دارنده فضل و فضیلت
«فضل» در عربی به معنای برتری، بزرگواری و کمال است و لقب ابوفاضل به دلیل ویژگیهای اخلاقی و شخصیتی حضرت عباس (ع) به صورت کنایی نیز به کار رفته است:
علم و دانش: تربیت در خانه امیرالمؤمنین علی (ع) باعث شد حضرت عباس (ع) از دانش و بصیرت بالایی برخوردار شوند.
ایثار و فداکاری: در واقعه کربلا، ایشان با وجود دسترسی به آب، به خاطر ایثار و وفاداری به امام حسین (ع) و تشنگی کودکان، خود از نوشیدن آب خودداری کردند.
شجاعت و دلاوری: حضرت عباس (ع) در میدان نبرد به دلیل شجاعت و حمایت قاطع از حق، به «قمر بنیهاشم» نیز مشهور شدند.
سایر القاب مشهور حضرت عباس (ع)
علاوه بر ابوفاضل، ایشان القاب مشهوری دارند که هر یک به بخشی از شخصیت والای ایشان اشاره دارد:
قمر بنیهاشم: به دلیل زیبایی و کمال اخلاقی.
سقّاء (آبآور): به خاطر تلاش بیوقفه برای آوردن آب در روز عاشورا.
بابالحوائج: به دلیل جایگاه ویژه و وساطت ایشان در نزد خداوند.
علمدار کربلا: به دلیل حمل پرچم و فرماندهی سپاه امام حسین (ع) در عاشورا.