 
 			تصویری از نخستین تلفن همراه ایران که توسط ناصرالدین شاه قاجار وارد کشور شد، منتشر شد. این دستگاه که در سال ۱۲۳۰ هجری شمسی تولید شده، شکل و عملکردی بسیار متفاوت با تلفنهای همراه امروزی دارد.
تلفن همراه یا موبایل وسیلهای است برای ارسال و دریافت صدا و تصویر از طریق ارتباط رادیویی در مناطق جغرافیایی وسیع. منظور از تلفن سلولی، دستگاهی است که به شبکهٔ تلفن همراه متصل میشود و امکان برقراری تماس صوتی و تصویری را فراهم میکند.
ناصرالدین شاه قاجار (۲۵ تیر ۱۲۱۰ – ۱۲ اردیبهشت ۱۲۷۵ / ۱۶ ژوئیه ۱۸۳۱ – ۱ می ۱۸۹۶) که پیش از سلطنت «ناصرالدین میرزا» خوانده میشد، معروف به «قبلهٔ عالم» و «سلطان صاحبقران» بود. وی پس از کشته شدن توسط میرزا رضا کرمانی، با عنوان «شاه شهید» شناخته شد و با نزدیک به ۵۰ سال سلطنت، پس از شاپور دوم ساسانی و تهماسب اول صفوی، طولانیترین دوران حکومت شاهان ایران را تجربه کرد. ناصرالدین شاه نخستین پادشاه ایرانی بود که خاطرات خود را نوشت و همچنین اولین حکمران ایرانی به شمار میرفت که در رأس هیئتی رسمی به اروپا سفر کرد.

تلفن همراه ناصرالدین شاه در سفرهایش همراه او بود و برای تماس با مخاطبان، از طریق کابلهای کشیده شده بین راه استفاده میشد. این دستگاه دارای راهنمای فارسی بود و در کارخانهٔ Albis شهر زوریخ ساخته شده بود، که نشان از فناوری پیشرفته آن دوران دارد.