به گزارش صدآنلاین، در روایات اسلامی بهویژه منابع شیعه، سفیانی یکی از چهرههای برجسته و منفی در آستانه ظهور امام مهدی(عج) معرفی شده است. گفته میشود نام او عثمان بن عنبسه (یا عنبسه بن حرب) و از نوادگان ابوسفیان است. در توصیف ظاهری او آمده است: مردی سرخچهره، بور، چهارشانه، چشمآبی و دارای چهرهای خشن و آکنده از نشانههای آبله. نقطهای سفید در یکی از چشمانش دارد و چهرهاش ناصاف و نفرتانگیز توصیف شده است.
بر پایه روایات، سفیانی از منطقه وادی یابس در نزدیکی دمشق قیام میکند؛ جایی که در مرز اردن قرار دارد. او در آغاز، به ظاهر زاهد و بیاعتنا به دنیا نشان داده میشود و با ظاهری مذهبی و وعدههای فریبنده، دل گروهی از مردم ناآگاه و حتی برخی علمای سادهدل را به دست میآورد. سپس با قبیله بنیکلب بیعت میکند و در دمشق قدرت را به دست میگیرد.
سفیانی پس از تصرف دمشق، به سرعت قلمرو خود را گسترش میدهد و شهرهای حمص، حلب، قنسرین، موصل و بغداد را نیز اشغال میکند. در عراق جنایات فراوانی مرتکب میشود و دستور میدهد هرکس نامهایی چون محمد، علی، حسن، حسین، فاطمه، خدیجه، جعفر و رقیه دارد، کشته شود. او بسیاری از شیعیان را به جرم ایمانشان به شهادت میرساند و حتی برخی را در دیگهای روغن میسوزاند.
روایات همچنین میگویند که سفیانی سرانجام به سبب ظلم و فساد خود سقوط میکند. یکی از نشانههای خروج او زلزلهای بزرگ در دمشق و فرورفتن زمین در ناحیه جابیه عنوان شده است. شعار لشکر او «یا رب، یا رب، یا رب، ثم النار» است و خروجش در ماه رجب اتفاق میافتد.
سفیانی در منابع اسلامی نماد ظلم، فریب و دشمنی با اهلبیت(ع) دانسته میشود و پایان کار او همزمان با قیام مهدی موعود، شکست و نابودی است.