فرمول شادی از نگاه اسلام/ دعا، ذکر و ارتباط مستمر با خدا

به گزارش صدآنلاین، حجت‌الاسلام حسین تقی‌پور، پژوهشگر حوزه علمیه مازندران، در سلسله مباحثی تحت عنوان «فرمول شادی» به بررسی راه‌های ایجاد نشاط و شادابی از نگاه اسلام پرداخته است. یکی از مهم‌ترین روش‌ها، دعا و اهل دعا بودن است.

بر اساس آموزه‌های دینی، اهل خدا بودن انسان را آرام می‌کند. افرادی که اهل دعا نیستند، اساساً از لطف و توجه خداوند به دورند. قرآن کریم نیز در این زمینه می‌فرماید: «مَا یَعبَؤُاْ بِکُمۡ رَبِّی لَوۡلَا دُعَآؤُکُمۡ»؛ یعنی اگر دعای شما نباشد و ارتباطتان با خدا برقرار نباشد، خداوند توجهی نخواهد داشت. انسان باید در لحظات دعا، ضعف و نیاز خود را به ویژه در حالت سجده به خدا عرضه کند تا آرامش واقعی را تجربه نماید.

تجربیات شخصیت‌های برجسته مقاومت نشان می‌دهد که دعا نقش موثری در آرامش درونی دارد. به عنوان مثال، سید حسن نصرالله و فرماندهان مقاومت با دعا و ذکر زندگی کردند و در سخت‌ترین شرایط، آرامش و صبر خود را حفظ کردند. یحیی سنوار، از فرماندهان شجاع مقاومت، در جیب خود تسبیح تربت حضرت ابی‌عبدالله داشت و اهل ذکر بود، حتی در زندان‌های دشمن، کتاب نوشت و مبارزه کرد. قرآن نیز می‌فرماید: «الا بذکر الله تطمئن القلوب».

علامه طباطبایی نیز به شاگردان خود توصیه می‌کردند که در زمان اضطراب و ناراحتی، با تمام وجود ذکر «الله الله الله» را شصت و شش بار تکرار کنند. این تمرین باید با حضور قلب و در زمان‌هایی که دیگران حضور ندارند انجام شود تا اثر آرامش‌بخشی آن محسوس شود.

سید حسن نصرالله در بیان تجربه خود از مشورت با مقام معظم رهبری گفته است: هرگاه خسته شدم و بگو‌م‌گوها زیاد شد، تنها راه آرامش، گذراندن ده تا پانزده دقیقه با خداست؛ به هر زبانی که می‌توانم درد دل کنم، عربی، فارسی یا انگلیسی.

دعای کمیل، دعای ندبه و دعاهای مأثور دیگر نیز نشان داده‌اند که گریستن و زمزمه کردن با خدا، آرامش و قوت قلب را به همراه دارد. حاج قاسم سلیمانی نیز در میدان‌های جنگ، با خواندن دعاهای مخصوص، در برابر خطرات و شرایط سخت، آرامش خود را حفظ می‌کرد. آیت‌الله بهجت به او توصیه کرده بود در هنگام خطر، دعای «اللهم اجعلنی فی درعک الحصینه» را بخواند تا در دژ مستحکم الهی قرار گیرد.

اگر گره‌ای از زندگی باز نشود، باید صبر کرد و همچنان به دعا و استغفار ادامه داد. پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم فرموده‌اند: هر کس دعا کند، خداوند یکی از سه چیز را به او عطا می‌کند؛ یا حاجتش برآورده می‌شود، یا بلا از زندگی‌اش دور می‌شود، و اگر هیچ یک از این‌ها رخ ندهد، خداوند به حساب پس‌انداز او در قیامت منظور می‌دارد.

به این ترتیب، دعا و ارتباط مستمر با خداوند، نه تنها انسان را از اضطراب و ناامیدی رهایی می‌بخشد، بلکه زمینه‌ای برای نشاط، شادابی و آرامش واقعی در زندگی فراهم می‌کند.