چرا عمر طولانی امام زمان (عج) ممکن است؟/ بررسی روایات اهل سنت و شیعه

به گزارش صدآنلاین؛ طولانی بودن عمر نه تنها یک امکان است، بلکه در تاریخ ادیان نیز نمونه‌های زیادی از آن وجود دارد. بر اساس منابع اسلامی، برخی انبیای الهی مانند حضرت عیسی (ع) همچنان زنده و غایب‌اند.

یکی از پرسش‌های مطرح شده از مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی درباره طولانی بودن عمر امام زمان (عج) است که از جانب یکی از علمای اهل سنت مطرح شده و به شرح زیر پاسخ داده شده است:

پرسش:
یکی از علمای اهل سنت در نقد استدلال شیخ صدوق برای طول عمر امام زمان گفته است: «درست است که برخی انبیای گذشته عمر طولانی داشته‌اند، اما همه آن‌ها مرده‌اند و از سده‌ها پیش عمر بشر کوتاه شده است. پیامبر اسلام و امامان شیعه نیز عمر محدودی داشتند. عمر طولانی ابلیس هم به دلیل جن بودن او است. بنابراین، قوانین طبیعت و سنت خدا تغییر کرده و دلیلی نداریم که کسی عمر طولانی داشته باشد و هنوز زنده باشد. پس باور به عمر طولانی امام زمان قابل قبول نیست.»

پاسخ:
ابتدا باید گفت که اعتقاد به منجی آخرالزمان، یک باور مشترک در ادیان الهی است و تمامی مذاهب اسلامی نیز این موضوع را پذیرفته‌اند. اختلاف شیعه و اهل سنت در این است که شیعیان معتقدند امام زمان (عج) فرزند امام حسن عسکری (ع) است که در سال ۲۵۵ قمری متولد شده و از همان ابتدا به دلایل خاصی غایب شده و تاکنون زنده است و تا زمان ظهور زنده خواهد ماند. در مقابل، اهل سنت معتقدند منجی آخرالزمان هنوز متولد نشده و دلیلی برای طولانی بودن عمر کسی وجود ندارد.

یکی از اشکالات اصلی اهل سنت به شیعیان، همین شبهه طول عمر امام زمان است که در دو محور می‌توان به آن پاسخ داد:

محور اول: امکان طول عمر طولانی در منابع اهل سنت
در منابع روایی اهل سنت نیز طول عمر چند صد ساله برای برخی افراد امکان‌پذیر است و مصادیقی در تاریخ وجود دارد. برخی از این افراد فوت کرده‌اند (مثل حضرت نوح علیه‌السلام) و برخی هنوز زنده‌اند، مانند حضرت عیسی و حضرت خضر (علیهماالسلام).

برخی احادیث اهل سنت بیان می‌کنند که حضرت خضر فرزند مستقیم حضرت آدم است و همچنان زنده است. همچنین احادیث بسیاری از زنده بودن حضرت عیسی تا زمان ظهور امام زمان (عج) حکایت دارند. حتی عالمان اهل سنت نیز بر این باورند که هیچ مسلمانی اعم از شیعه و سنی وجود ندارد که به زنده بودن حضرت عیسی تا ظهور اعتقاد نداشته باشد.

در مورد حضرت الیاس نیز در میان مسلمانان خصوصاً اهل سنت، باور بر این است که خدا به او عمر طولانی عطا کرده و هنوز زنده است.

پس طبق منابع اهل سنت، عمر طولانی نه تنها ممکن است، بلکه اتفاق افتاده و برخی از اولیای الهی با عمر چند صد ساله همچنان زنده‌اند؛ بنابراین نمی‌توان باور به عمر طولانی امام زمان را به کلی رد کرد.

محور دوم: تفاوت تلقی اهل سنت و شیعه از امامت
مخالفت اهل سنت با امام زمان (عج) به تفاوت نگاه آنان نسبت به مفهوم امامت بازمی‌گردد. شیعه امام را شخصی با ویژگی‌های منحصر به فردی مانند علم لدنی و عصمت می‌داند که هدایتگر همیشگی بشر است و زمین هرگز بدون حجت الهی نمی‌ماند، حتی اگر امام غایب باشد.

اما اهل سنت امام را رهبری عادی می‌دانند که به صورت عرفی و به انتخاب مردم یا خلیفه تعیین می‌شود و چنین ویژگی‌های ویژه‌ای برای امام قائل نیستند. بنابراین آن‌ها قائل به وجود امام زمان زنده و غائب در عصر حاضر نیستند و به همین دلیل طول عمر امام زمان را نمی‌پذیرند.

شیعیان معتقدند که امام زمان (عج) پس از تولد، به علت شرایط خاص، غائب شده و تاکنون زنده است و در زمان مناسب ظهور خواهد کرد.

نتیجه‌گیری:
شیعه و سنی در باور به منجی آخرالزمان مشترکند و هر دو معتقدند این منجی از نسل پیامبر است که در زمان معین ظهور می‌کند. همچنین طول عمر چند صد ساله، امکان‌پذیر و در منابع دینی اثبات شده است. برخی انبیای الهی همچون حضرت عیسی و خضر نیز همچنان زنده‌اند.

اختلاف اصلی در تلقی متفاوت از مفهوم امامت است که سبب اختلاف در پذیرش وجود امام زمان زنده و غائب شده است. در نهایت، نقد اهل سنت درباره طول عمر امام زمان قابل پذیرش نیست و نمی‌تواند باور به وجود امام زمان (عج) را تضعیف کند.