به گزارش صدآنلاین، دانشمندان با استفاده از ترکیب فناوریهای نوین، دیانای باستانی و شواهد باستانشناسی موفق به بازسازی چهره زنی شدهاند که حدود ۱۰,۵۰۰ سال پیش در بلژیک زندگی میکرد. این زن شکارچی-گردآورنده که «موزان» نام گرفته، در غاری در نزدیکی رود موز دفن شده بود و بازسازی چهره او تصویری نوین از زندگی در دوره میانسنگی اروپا ارائه میدهد.
موزان در دوره میانسنگی، پس از آخرین عصر یخبندان و زمانی که گروههای کوچک شکارچی-گردآورنده به صورت فصلی جابهجا میشدند، زندگی میکرد. بقایای او در سال ۱۹۸۸ در غار مارگو کشف شد که پیشتر نیز جسد چند زن بالغ دیگر در آن یافت شده بود. این تدفینها به دوره هولوسن بازمیگردند؛ زمانی که جنگلها در حال گسترش بودند و شرایط زیستی به سرعت تغییر میکرد.
پژوهشگران با اسکن جمجمه موزان، مدل سهبعدی آن را ساخته و با افزودن لایههای عضلانی، چربی و پوست، چهرهاش را بازسازی کردند. دیانای باستانی استخراج شده، اطلاعات دقیقی درباره رنگ پوست و چشمهای او ارائه داد. نتیجه نشان داد موزان پوستی سبزه و چشمانی آبی داشت؛ ترکیبی که پیشتر در نمونههای مشابه دیده نشده بود و نشان میدهد جمعیت شکارچی-گردآورندگان اروپای غربی دارای تنوع ژنتیکی و ظاهری قابل توجهی بودهاند.
این یافتهها بیانگر آن است که ویژگیهای ظاهری انسانهای اولیه به صورت همزمان و یکسان در سراسر اروپا تغییر نکرده و تنوع ژنتیکی هزاران سال پیش نیز وجود داشته است. بنابراین روایتهای سادهانگارانه درباره انسانهای نخستین باید مورد بازبینی قرار گیرد.
یافتههای باستانشناسی از محل زندگی موزان نشان میدهد که افراد آن دوره از خاک سرخ و زغال برای آرایش استفاده میکردند و در فصلهای مختلف بین جنگلها و رودخانهها کوچ میکردند. تحلیل ایزوتوپها، ابزارهای سنگی و دانههای گرده میتواند جزئیات بیشتری درباره رژیم غذایی، محل زندگی و ساختار اجتماعی این جامعه ارائه دهد.
در کنار موزان، اقلامی مانند گردنبندی از دندان گوزن، بند چرمی رنگشده و نقوش هندسی زغالی نیز کشف شده که نشاندهنده پیوند میان زیبایی، آیینهای تدفین و هویت اجتماعی افراد است.
این بازسازی نه تنها تصویری از یک زن ۱۰,۵۰۰ ساله ارائه میدهد بلکه پنجرهای تازه به دنیای پیشاتاریخ باز میکند؛ دنیایی پر از تنوع، فرهنگ و زندگی پویا.