جمعه ۳۱ مرداد ۱۴۰۴
به گزارش صد آنلاین به نقل از تجارت نیوز ، مد و شبکه‌های اجتماعی در سال‌های اخیر باشگاه‌های ورزشی را به یکی از پرطرفدارترین فضاهای شهری تبدیل کرده‌اند. موج فیتنس در شبکه‌های اجتماعی و تبلیغات مربیان آنلاین، بدن ورزیده را به نوعی معیار زیبایی و حتی موفقیت اجتماعی تبدیل کرده است. همین روند باعث شد تقاضا برای ثبت‌نام در باشگاه‌ها جهش پیدا کند.
اما ماجرا فقط به بعد اجتماعی ختم نمی‌شود. کافی است نگاهی به شهریه‌ها بیندازید تا ببینید ورزش در ایران از یک فعالیت همگانی به بازاری طبقاتی تبدیل شده است؛ بازاری که در آن قیمت‌ها از چند صد هزار تومان در شهرهای کوچک شروع می‌شود و در برخی مناطق تهران به بیش از ۲۰ میلیون تومان برای ۱۲ جلسه می‌رسد.
این تب سلامت و زیبایی بهایی سنگین دارد، طوری‌که در شهرهای کوچک، هزینه ثبت‌نام باشگاه‌ها معمولاً در بازه‌ای میان ۸۰۰ هزار تا یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومان است. با این حال، کافی است پای خود را به شهرهای بزرگ‌تر یا مناطق مرفه‌تر بگذارید تا با نرخ‌هایی چندبرابری روبه‌رو شوید. در برخی نقاط تهران که دسترسی بهتر و فضای تجملاتی و خدمات بیشتری دارد، شهریه باشگاه‌های ورزشی تا ۱۰ میلیون تومان هم می‌رسد.
همچنین باشگاه‌های مناطق جنوبی تهران با شهریه‌ای بین یک تا سه میلیون تومان فعالیت می‌کنند، اما هرچه به مرکز شهر نزدیک‌تر شوید، رقم‌ها به هشت میلیون تومان در ماه هم می‌رسد. این در حالی است که باشگاه‌های شمال شهر برای یک بسته‌ی معمولی ۱۲ جلسه‌ای، حداقل ۱۰ میلیون تومان دریافت می‌کنند و در برخی موارد رقم‌ها از ۲۰ میلیون تومان هم فراتر می‌رود.
البته اگر پای ثبت‌نام VIP به میان بیاید، ارقام به مراتب بالاتر می‌روند. بسته به خدمات و امکاناتی که ارائه می‌شود؛ از مربی خصوصی و برنامه تغذیه گرفته تا ماساژ، استخر و فضای اختصاصی، هزینه‌ها سه تا پنج برابر همین نرخ‌های اعلام‌شده می‌شود. گفتنی است که در سال‌های اخیر نیز برخی باشگاه‌ها بدون مجوز رسمی فعالیت و بدون در نظر گرفتن نرخ‌های مصوب هزینه‌های بسیار بیشتری را از ورزشکاران مطالبه می‌کنند.
یک باشگاه‌دار در این زمینه به تجارت‌نیوز گفت: پشت این نرخ‌های سنگین، مجموعه‌ای از فشارهای اقتصادی و تغییرات بازار قرار دارد. اجاره باشگاه‌های ورزشی طی سال‌های اخیر به شدت افزایش یافته و بسیاری از باشگاه‌داران می‌گویند بخش زیادی از شهریه صرف اجاره ملک می‌شود. از سوی دیگر، برخی تجهیزات ورزشی وارداتی است و با نوسان ارز، قیمت دستگاه‌های بدنسازی، دمبل‌ها و حتی لوازم جانبی چند برابر شده است بنابراین باشگاه‌داران مجبور به افزایش قیمت می‌شوند.
او افزود: هزینه دستمزد مربیان هم یکی از دلایل رشد قیمت‌هاست. با بالا رفتن تقاضا برای تمرین‌های خصوصی و برنامه‌های شخصی‌سازی‌شده، مربیان حرفه‌ای دستمزدهای بیشتری مطالبه می‌کنند و باشگاه‌ها هم این هزینه را به شهریه اضافه می‌کنند.
بازار باشگاه های ورزشی در ایران این روزها شبیه یک میدان بی‌قانون است؛ جایی که نرخ‌ها براساس منطق مشخصی تعیین نمی‌شود و هر باشگاهی بنا به موقعیت مکانی و نوع مشتریان، رقم دلخواه خود را مطالبه می‌کند. در حالی که در بیشتر حوزه‌های خدماتی، نهادهای ناظر برای کنترل قیمت یا کیفیت حضور دارند، در صنعت باشگاه‌داری چنین نظارتی به ندرت دیده می‌شود.
از سوی دیگر، بسیاری از رسانه‌ها هم کمتر به این موضوع پرداخته‌اند. گزارش‌های معدودی درباره اختلاف قیمت‌ها منتشر شده، اما بررسی جدی درباره استانداردها، کیفیت خدمات و حتی ایمنی باشگاه‌ها در دستور کار رسانه‌ها نیست. همین خلأ باعث شده بخشی از باشگاه‌ها بدون مجوز رسمی و در سایه بی‌خبری عمومی فعالیت کنند؛ مراکزی که نه تنها قیمت‌گذاری مشخصی ندارند، بلکه سلامت ورزشکاران را هم به خطر می‌اندازند.