چهارشنبه ۲۲ مرداد ۱۴۰۴
اگر فقط همین یک جمله از مهدی طارمی می‌رسید، «حالم خوب است»، کافی بود؛ چون همین هم ارزشمند است. اما طارمی به همین بسنده نکرد. دو ساعت پیش از آغاز بازی اینتر برابر مونتری مکزیک در جام جهانی باشگاه‌ها، پیامی در گروه واتساپ تیم فرستاد: پیامی برای تشویق هم‌تیمی‌هایش در آستانه نخستین بازی. آیا این یک گل حساب می‌شود؟ بی‌شک، بله. چون او ذهنش درگیر مسائلی بسیار فراتر از فوتبال است.
به گزارش صد آنلاین به نقل از این رسانه ایتالیایی، مهدی طارمی در روزهایی که کشورش درگیر جنگی تمام‌عیار با رژیم صهیونیستی است، نتوانسته از تهران خارج شود. مسیر هوایی پایتخت ایران بسته شده و پروازها لغو شده‌اند. او پیش از سفر به ایالات متحده در فرودگاه حضور داشت، اما پروازها متوقف شد و او از همان زمان دیگر نتوانسته از خانه‌اش خارج شود. نه بازی، نه تمرین، نه لبخند... حتی رهایی موقت ذهن هم ممکن نیست.
تنها گزینه محتمل، عبور زمینی از ایران و خروج از مرزهای کشور است، اما باشگاه به‌دلیل مخاطرات امنیتی، شدیداً با این ایده مخالفت کرده. چون همان‌طور که در متن آمده، مسئله فقط شرایط فیزیکی و سفر نیست، بلکه پای درک شرایط پیچیده انسانی و سیاسی نیز در میان است. در چنین بحرانی، ورزش در اولویت قرار ندارد و مهم‌ترین چیز، سلامت بازیکن و خانواده‌اش است.
در همین حال، هر پیامی که مهدی برای اعضای تیم ارسال می‌کند، به‌مثابه آرامشی کوچک در دل نگرانی‌های بزرگ است. روز سه‌شنبه، وقتی طارمی علاوه بر چک‌روزانه حالش، پیامی برای تشویق تیم در آستانه دیدار با مونتری ارسال کرد، همه بازیکنان تحت‌تأثیر قرار گرفتند.
در نهایت، اگر فوتبال بتواند ذهن مهدی طارمی را حتی برای چند لحظه از افکار تلخ این روزها دور کند، خود این یک پیروزی بزرگ برای ورزش و انسانیت خواهد بود.