شش عادت تعجب آوری که عاقبتشان، دیابت است !

 به گزارش صد آنلاین،در ادامه توضیح هر کدام و ارتباطش با دیابت آمده است:

1.  استفاده از ظروف پلاستیکی در مایکروویوها:

   • ارتباط با دیابت: بسیاری از پلاستیک‌ها حاوی مواد شیمیایی مختل‌کننده غدد درون‌ریز مانند بیسفنول A (BPA) یا جایگزین‌های آن (مثل BPS) هستند. حرارت مایکروویو می‌تواند باعث نفوذ این مواد شیمیایی به داخل غذا شود. این مواد می‌توانند عملکرد طبیعی هورمون‌ها (از جمله انسولین) را مختل کنند، منجر به مقاومت به انسولین شوند، در متابولیسم گلوکز اختلال ایجاد کنند و حتی بر ذخیره چربی تأثیر بگذارند که همگی عوامل خطر دیابت هستند.

2.  عدم دریافت کافی نور خورشید:

   • ارتباط با دیابت: نور خورشید اصلی‌ترین منبع تولید ویتامین D در بدن است. کمبود شدید ویتامین D با افزایش خطر مقاومت به انسولین، اختلال در ترشح انسولین و ابتلا به دیابت نوع ۲ مرتبط است. ویتامین D نقش مهمی در عملکرد سلول‌های بتای پانکراس (تولیدکننده انسولین) و حساسیت بافت‌ها به انسولین دارد.

3.  بی‌تحرکی:

   • ارتباط با دیابت: این یکی از قوی‌ترین و مستقیم‌ترین عوامل خطر دیابت نوع ۲ است. عضلات در حالت استراحت انرژی کمی از گلوکز می‌سوزانند. فعالیت بدنی منظم حساسیت به انسولین را به‌طور چشمگیری افزایش می‌دهد (یعنی سلول‌ها راحت‌تر از انسولین برای جذب گلوکز استفاده می‌کنند)، به کنترل وزن کمک می‌کند، چربی احشایی مضر را کاهش می‌دهد و قند خون را بهتر مدیریت می‌کند. بی‌تحرکی مستقیماً منجر به مقاومت به انسولین و افزایش وزن می‌شود.

4.  صبحانه نخوردن:

   • ارتباط با دیابت: حذف وعده صبحانه می‌تواند ریتم طبیعی قند خون را به هم بزند. این کار می‌تواند منجر به گرسنگی بیش‌ازحد و پرخوری در وعده‌های بعدی، به‌ویژه غذاهای پرکربوهیدرات و پرکالری شود و باعث نوسانات شدید قند خون گردد. همچنین ممکن است با افزایش مقاومت به انسولین در طول روز مرتبط باشد. صبحانه نخوردن مداوم با افزایش وزن و اختلال در متابولیسم گلوکز مرتبط است.

5. اجتناب از مصرف پروبیوتیک‌ها:

   • ارتباط با دیابت: سلامت میکروبیوم روده نقش فزاینده‌ای در سلامت متابولیک ایفا می‌کند. عدم مصرف غذاهای تخمیر شده حاوی پروبیوتیک (ماست پروبیوتیک، کفیر، کیمچی، کامبوچا و...) یا مکمل‌ها ممکن است با عدم تعادل در باکتری‌های روده همراه باشد. برخی مطالعات نشان می‌دهند که این عدم تعادل (دیسبیوزیس) می‌تواند با التهاب مزمن سطح پایین، مقاومت به انسولین و اختلال در متابولیسم گلوکز و چربی مرتبط باشد و خطر دیابت را افزایش دهد.

6.  پرهیز از نوشیدن قهوه:

   • ارتباط با دیابت: این مورد نیاز به تفسیر دقیق دارد. منظور مصرف قهوه سیاه و تلخ (بدون شکر، خامه یا شیرین‌کننده‌های اضافی) است. مطالعات اپیدمیولوژیک گسترده نشان داده‌اند که مصرف متعادل قهوه (معمولاً ۳-۴ فنجان در روز) با کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ مرتبط است. ترکیبات موجود در قهوه (مانند اسید کلروژنیک و آنتی‌اکسیدان‌ها) ممکن است حساسیت به انسولین را بهبود بخشند، جذب گلوکز را تنظیم کنند و دارای اثرات ضدالتهابی باشند. بنابراین، پرهیز کامل از قهوه (در حالی که سایر عوامل خطر وجود دارند) ممکن است فرد را از این اثرات محافظتی بالقوه محروم کند. توجه: افزودن مقادیر زیاد شکر یا خامه اثر مفید قهوه را کاملاً خنثی یا حتی معکوس می‌کند.

نکات مهم:

• ترکیب عوامل: این عادات به‌ندرت به‌تنهایی عامل دیابت می‌شوند. خطر زمانی به‌طور قابل توجهی افزایش می‌یابد که چندین مورد از این عادات در کنار هم و همراه با عوامل خطری مانند چاقی (به‌ویژه چاقی شکمی), سابقه خانوادگی دیابت, رژیم غذایی ناسالم (پر از قند، چربی‌های ناسالم و غذاهای فرآوری شده)، استرس مزمن و کم‌خوابی وجود داشته باشند.

• ژنتیک: نقش مهمی دارد و برخی افراد با استعداد ژنتیکی بالاتری متولد می‌شوند.

• اصلاح پذیری: خبر خوب این است که این "عادت‌ها" قابل تغییر هستند! اصلاح این رفتارها می‌تواند بخش مهمی از پیشگیری یا مدیریت دیابت نوع ۲ باشد./اختصاصی صد آنلیان