به گزارش صد آنلاین،ردر ادامه به بررسی و توضیح علمیتر این ۱۰ دلیل میپردازم:
تسکین گرفتگی عضلات: این شاید مشهورترین و علمیترین فایده آب خیارشور باشد. محتوای بالای الکترولیتها (به خصوص سدیم و پتاسیم) و نیز سرکه موجود در آن، به سرعت به رفع گرفتگی عضلانی کمک میکند. مطالعات نشان دادهاند که نوشیدن آب خیارشور میتواند سریعتر از آب معمولی، گرفتگی عضلات ناشی از ورزش را برطرف کند (احتمالاً به دلیل تحریک رفلکس در گلو که سیگنالهایی به اعصاب عضلات میفرستد).
جلوگیری از کمآبی بدن: همان الکترولیتهای کلیدی (سدیم، پتاسیم، منیزیم) که برای عملکرد عضلات ضروری هستند، در آبرسانی مجدد بدن پس از تعریق زیاد (مثلاً بعد از ورزش، بیماری یا هوای گرم) بسیار موثرتر از آب خالی عمل میکنند. سدیم به بدن کمک میکند آب را بهتر حفظ کند.
نوشیدنی ورزشی طبیعی و کمکالری: برخلاف نوشیدنیهای ورزشی تجاری که اغلب حاوی قندهای افزوده و کالری بالایی هستند، آب خیارشور معمولاً کالری بسیار پایین، بدون چربی و بدون قند افزوده (اگر به روش سنتی درست شده باشد) دارد و منبع خوبی از الکترولیتهاست.
مقرونبهصرفه: در مقایسه با نوشیدنیهای ورزشی یا مکملها، آب خیارشور یک جایگزین بسیار ارزانتر برای تامین الکترولیتها و کمک به ریکاوری عضلات است.
حاوی آنتیاکسیدانها: خیارها (حتی در حالت ترشی) حاوی آنتیاکسیدانهای طبیعی مانند ویتامین C و بتاکاروتن هستند. سرکه (به ویژه سرکه سیب اگر استفاده شده باشد) نیز خود دارای آنتیاکسیدانهاست. آنتیاکسیدانها با رادیکالهای آزاد مبارزه کرده و به کاهش استرس اکسیداتیو کمک میکنند.
ممکن است به کاهش وزن کمک کند (به طور غیرمستقیم):
کمکالری: جایگزین کردن نوشیدنیهای پرکالری با آب خیارشور میتواند به کاهش کالری دریافتی کمک کند.
سرکه: برخی تحقیقات نشان میدهند سرکه ممکن است به افزایش احساس سیری و کمی افزایش متابولیسم کمک کند، که هر دو میتوانند در مدیریت وزن نقش داشته باشند. البته اثر آن مستقیم و قوی نیست.
ممکن است به کنترل قند خون کمک کند: سرکه موجود در آب خیارشور، کلید این خاصیت است. مطالعات نشان دادهاند که سرکه میتواند حساسیت به انسولین را بهبود بخشد و پاسخ قند خون بعد از غذا (بخصوص غذاهای کربوهیدراتی) را کاهش دهد. این اثر برای افراد دیابتی یا پیشدیابتی میتواند مفید باشد. (توجه: آب خیارشورهای صنعتی حاوی قند افزوده ممکن است این اثر را خنثی کنند).
تقویت سلامت روده: آب خیارشور تخمیر شده (نه انواعی که با سرکه صنعتی و بدون فرآیند تخمیر درست میشوند) حاوی پروبیوتیکهای زنده است. این باکتریهای مفید به تعادل میکروبیوم روده، بهبود گوارش، تقویت سیستم ایمنی و جذب بهتر مواد مغذی کمک میکنند. به دنبال عبارت "تخمیر شده طبیعی" روی برچسب باشید یا از انواع خانگی مطمئن استفاده کنید.
ممکن است به کاهش کلسترول کمک کند (اگر حاوی شوید باشد): شوید (گیاهی که اغلب در تهیه خیارشور استفاده میشود) حاوی ترکیباتی است که برخی مطالعات حیوانی و محدود انسانی نشان دادهاند ممکن است به کاهش سطح تریگلیسرید و کلسترول LDL ("بد") کمک کند. اثر آن معمولاً ملایم است.
خوشبوکنندهی نفس (به طور موقت): خاصیت اسیدی سرکه موجود در آب خیارشور میتواند به حذف باکتریهای عامل بوی بد در دهان کمک کند و نفس را تازه کند. البته این اثر معمولاً کوتاهمدت است و جایگزین بهداشت دهان و دندان نیست.
نکات احتیاطی مهم:
سدیم بسیار بالا: بزرگترین نقطه ضعف آب خیارشور، میزان بسیار بالای سدیم آن است. مصرف منظم یا زیاد آن برای افراد مبتلا به فشار خون بالا، بیماریهای قلبی، کلیوی یا کسانی که رژیم کمسدیم دارند، اصلاً توصیه نمیشود و میتواند خطرناک باشد.
اسیدیته: محتوای اسیدی بالا میتواند برای مینای دندان مضر باشد و در برخی افراد باعث سوزش سر دل یا ناراحتی معده شود. بهتر است آن را رقیق بنوشید یا بعد از مصرف دهان را با آب بشویید.
قند افزوده: انواع صنعتی و برخی ترشیهای شیرین ممکن حاوی مقادیر قابل توجهی شکر افزوده باشند که فواید آن را تحتالشعاع قرار میدهد. همیشه برچسب را بررسی کنید یا از انواع خانگی بدون شکر اضافه استفاده کنید.
پروبیوتیک فقط در انواع تخمیر شده: همه آب خیارشورها پروبیوتیک ندارند. فقط انواعی که به روش سنتی و با تخمیر لاکتیک (و نه فقط با افزودن سرکه) تهیه شدهاند، حاوی این باکتریهای مفید هستند.
جمعبندی:
بله، دور ریختن آب خیارشور پس از اتمام خیارها، هدر دادن یک منبع مفید الکترولیتها و ترکیبات بالقوه سودمند است. فوایدی مانند تسکین فوری گرفتگی عضلات، آبرسانی بهتر و تامین الکترولیتها بسیار معتبر هستند. فواید دیگر مانند کمک به قند خون (بخاطر سرکه)، سلامت روده (در انواع تخمیر شده) و آنتیاکسیدانها نیز پایه علمی دارند، اگرچه اثرات آنها ممکن است ملایم یا نیازمند مصرف منظم باشد. اما حتماً آن را در حد متعادل مصرف کنید و به ویژه مراقب سدیم بالای آن باشید. یک تا دو اونس (۳۰ تا ۶۰ میلیلیتر) معمولاً برای تسکین گرفتگی عضلات یا آبرسانی بعد از ورزش کافی است./اختصاصی صد آنلاین