به گزارش صد آنلاین، بیایید بخشهای مختلف این ادعا را بررسی کنیم:
انتشار CO₂:
هوای بازدم شما حاوی دیاکسید کربن (CO₂) است، اما CO₂ در آب حل نمیشود تا آن را سمی کند. این گاز فقط در صورت فشردهسازی بالا (مثل نوشابه) در آب حل میشود. سلولهای مرده:
پوستاندازی طبیعی بدن، سلولهای مرده را به محیط منتقل میکند، اما این ذرات مستقیماً وارد لیوان آب نمیشوند مگر آنکه لیوان باز باشد و گردوغبار/ذرات هوا در آن بنشینند.
خطر اصلی: آلودگی ثانویه
مشکل واقعی آب مانده در لیوان باز این است:
گردوغبار، باکتریهای هوا یا حشرات کوچک ممکن است در آب وارد شوند.
اگر دهانه لیوان با دست/لب آلوده شود، باکتریها رشد میکنند (بهخصوص در آبهای شیرین).
آب لولهکشی:
اگر آب تصفیهشده لولهکشی است، نوشیدن آب شبمانده خطری ندارد، اما بهتر است لیوان را بپوشانید یا در یخچال بگذارید.
آب بطری یا جوشیده:
آبهای باز (بدون درپوش) پس از ۱۲–۲۴ ساعت ممکن است طعم/بو بگیرند، اما معمولاً برای بدن مضر نیستند.
حساسیتهای خاص:
افراد با سیستم ایمنی ضعیف (مثل بیماران شیمیدرمانی) بهتر است از آب تازه استفاده کنند.
اگر لیوان در معرض سرفه/عطسه باشد.
اگر دست آلوده با آب تماس پیدا کند.
اگر آب از منبع آلوده (مثل چاه غیربهداشتی) تأمین شود./ اختصاصی صد آنلاین