به گزارش صد آنلاین، اگر این مشکل به شکل مزمن ادامه یابد، میتواند منجر به اختلالات جسمی و روانی جدی شود. برخی از مهمترین اثرات بیخوابی بر بدن عبارتاند از:
خواب برای تقویت سیستم ایمنی ضروری است. بیخوابی باعث کاهش تولید سیتوکینها (پروتئینهای مبارزهکننده با عفونتها و التهاب) و آنتیبادیها میشود، که فرد را در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیماریهای ویروسی (مانند سرماخوردگی یا آنفولانزا) و حتی کاهش اثربخشی واکسنها قرار میدهد.
افزایش فشار خون به دلیل فعال شدن سیستم عصبی سمپاتیک.
افزایش خطر بیماریهای قلبی، سکته، و آریتمی (بینظمی ضربان قلب) به دلیل استرس اکسیداتیو و التهاب مزمن.
مطالعات نشان میدهد افراد مبتلا به بیخوابی مزمن ۴۵٪ بیشتر در معرض حمله قلبی هستند.
کاهش حساسیت به انسولین که خطر دیابت نوع ۲ را افزایش میدهد.
افزایش ترشح هورمون گرلین (هورمون گرسنگی) و کاهش هورمون لپتین (هورمون سیری)، که منجر به پرخوری و تمایل به مصرف کربوهیدراتها و غذاهای پرکالری میشود.
کاهش سوختوساز بدن و ذخیره چربی بیشتر، بهویژه در ناحیه شکم.
اختلال در تمرکز، حافظه کوتاهمدت، و تصمیمگیری به دلیل کاهش فعالیت هیپوکامپ (ناحیه مسئول یادگیری).
افزایش خطر ابتلا به اختلالات روانی مانند افسردگی، اضطراب، و حتی افکار خودکشی.
کاهش توانایی تنظیم هیجانات و افزایش تحریکپذیری.
در موارد شدید، بیخوابی طولانیمدت با افزایش خطر زوال عقل (مانند آلزایمر) مرتبط است.
افزایش ترشح کورتیزول (هورمون استرس) که باعث التهاب، تحلیل عضلات، و پیری زودرس میشود.
کاهش ترشح هورمون رشد (GH) که برای ترمیم سلولها و بافتها ضروری است.
اختلال در ترشح ملاتونین (هورمون تنظیم خواب) که چرخه خواب و بیداری را بدتر میکند.
خواب ناکافی باعث کاهش هماهنگی حرکتی، کندی واکنش، و اختلال در قضاوت میشود. این موضوع خطر تصادفات رانندگی، سقوط، یا خطاهای شغلی را تا ۳ برابر افزایش میدهد.
کاهش کلاژنسازی و ترمیم پوست که منجر به پیری زودرس، چینوچروک، و تیرگی زیر چشم میشود.
افزایش التهاب پوستی و تشدید مشکلاتی مانند اگزما یا آکنه.
بیخوابی با افزایش اسید معده و التهاب روده مرتبط است و میتواند علائم سندرم روده تحریکپذیر (IBS) یا ریفلاکس معده (GERD) را تشدید کند.
درمانهای غیردارویی: رفتاردرمانی شناختی (CBT-I)، تنظیم برنامه خواب منظم، کاهش مصرف کافئین.
بهبود سبک زندگی: ورزش منظم (نه نزدیک به زمان خواب)، رژیم غذایی متعادل، و مدیریت استرس.
در صورت نیاز، مشورت با پزشک برای بررسی علل زمینهای (مانند آپنه خواب یا اختلالات هورمونی).
اگر بیخوابی بیش از ۳ ماه ادامه یابد یا بر عملکرد روزانه تأثیر بگذارد، مراجعه به متخصص خواب ضروری است./ اختصاصی صد آنلاین