به گزارش صد آنلاین، یازده سال پیش بود.
قدمهای کوچک، آرزوهای بزرگ.
دربارهی فردی صحبت میشد که در راهروهای باشگاه پرسپولیس دیده شده بود. اسمش مهدی طارمی بود. اسمی که زیاد شنیده نشده بود.
اسمی که هیچ خبری از او در صفحات ورزشی منتشر نشده بود. اسمی که فقط چند تن در باشگاه اعتقاد داشتند میتواند روزی بزرگ شود.
او گفته بود:
«آرزو دارم مثل علی دایی باشم.»
در آن زمان، این جمله شاید به عنوان یک حرف بچگانه گذشته بود.
اما حالا، بعد از یازده سال، مهدی طارمی روی یکی از بلندترین سکوها ایستاده است.
فینال لیگ قهرمانان اروپا.
وقتی پرسپولیسیها اسم مهدی طارمی را میشنوند، در ذهنشان یک تصویر خاص شکل میگیرد:
تصویر یک پسر بوشهری با انگیزهای بیحد، که بدون اعتبارهای رسانهای و بدون نامونامخودی، راه خود را باور کرد و تلاش کرد تا به بالای صعود کند.
او نه تنها از پرسپولیس رفت،
بلکه به فینال مهمترین رقابت باشگاهی فوتبال جهان رسید.
این یک پیروزی شخصی نیست.
این یک پیروزی برای همهی ایرانیها است.
اما بیشتر از همه، یک پیروزی برای پرسپولیس و بوشهر .
باید به خوبی گوش داد به واکنش باشگاه پرسپولیس :
"مهدی طارمی با باشگاهش به فینال لیگ قهرمانان اروپا رسید.
درست زمانی که به نظر همه چیز علیه او شده بود، ورق را برگرداند.
نمایشی داشت که باعث تحسین کارشناسان و منتقدان شد.
حالا همه ایران برای او خوشحال هستند.
پرسپولیسیها و بوشهریها بیش از همه."
این یادداشت، یک تبریک نیست.
این یک تشکر، یک تقدیر و یک یادآوری است.
یادآوری اینکه وقتی به یک بازیکن فرصت داده شود، وقتی به یک نوجوان ناشناخته اعتماد شود، میتواند به یک ستاره تبدیل شود.
یازده سال قبل، وقتی اسم مهدی طارمی و احمد نوراللهی در باشگاه پرسپولیس مطرح شد،
بسیاری آنها را ناشناخته، ناشایست و حتی موضوعی برای اتهامزنی دانستند.
برخی به مدیران باشگاه اتهام دلالی زدند.
اما حالا، همان کسانی که آنها را رد کرده بودند،
نمایش طارمی در اروپا را با تعجب و تحسین دنبال میکنند.
این داستان،
داستان اعتماد به استعداد داخلی است.
داستان مقاومت در برابر شکستها است.
و داستان آرزویی که با تلاش به واقعیت تبدیل شد.
مهدی طارمی الان در اروپا بازی میکند.
در تیمی معتبر مثل اینتر میلان .
اما هر بار که گل میزند،
به پرسپولیس و بوشهر اشاره میکند.
چون میداند آنجا جایی بود که همه چیز برایش شروع شد.
او فراموش نکرده که:
داستان مهدی طارمی باید نقطهی بازتابی برای تمام باشگاهها و مربیان باشد.
باید به دنبال استعدادهای پنهان بگردند.
باید جرات داشته باشند به نامهای ناشناخته اعتماد کنند.
چون گاهی یک بازیکن ناشناخته،
میتواند نماد یک ملت شود.
مهدی طارمی، فردی است که از هیچ شروع کرد.
اما با تلاش، اراده و کمک یک باشگاه جسور، به بالاترینها رسید.
او الان فرزند پرسپولیس است.
و ما هم،
همهی ما ایرانیها، پرسپولیسیها و بوشهریها ،
از او خجالتی نداریم.
او در فینال لیگ قهرمانان اروپا است.
و ما هم،
در فینال افتخار و خوشحالی ./ ورزش سه