به گزارش صدآنلاین، امام علی(ع) در خطبه ۱۷۶ نهجالبلاغه میفرمایند:
«ما جالَسَ هذَاالقُرآنَ اَحَدٌ الّا قامَ عَنهُ بِزِیادَةٍ اَو نُقصانِ؛ زِیادَةٍ فی هُدًی اَو نُقصانٍ مِن عَمًی»
(هیچ کس با این قرآن همنشین نشد، مگر آنکه با یکی از دو حالت از نزد آن برخاست: یا فزونی در هدایت یا کاستی از کوردلی.)
این حدیث نشان میدهد که قرآن بهعنوان کتاب هدایت، تأثیری مستقیم بر روح و روان انسان دارد و بسته به نیت فرد، او را به سمت نور یا تاریکی سوق میدهد.
آزمایش مؤمنان؛ توانگر و تهیدست
خداوند در ادامه آیات پیشین، به آزمایش مؤمنان اشاره کرده و میفرماید که هم ثروتمندان و هم فقرای باایمان را مورد امتحان قرار داده است. این آزمایشها برای سنجش میزان تقوا، صبر و شکرگزاری آنان است.
رحمت الهی شامل توبهکاران میشود
در آیه ۵۴ سوره انعام، خداوند به پیامبر(ص) دستور میدهد:
«وَإِذَا جَاءَكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِنَا فَقُلْ سَلَامٌ عَلَيْكُمْ كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلَى نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ»
(و هنگامی که کسانی که به آیات ما ایمان میآورند نزد تو آیند، به آنان بگو: سلام بر شما! پروردگارتان رحمت را بر خود مقرر کرده است.)
این آیه نشان میدهد که راه بازگشت به سوی خدا همیشه باز است و حتی اگر کسی مرتکب گناه شده باشد، با توبهی искренی میتواند مورد لطف و رحمت الهی قرار گیرد.
تفاوت گناه مؤمن و کافر
اما مهمترین نکته در این بخش، تفاوت اساسی بین گناه مؤمن و کافر است:
گناه مؤمن: از روی غفلت، تحت تأثیر شهوت یا غضب است. مؤمن اگر گناه کند، بهسرعت پشیمان شده و به سوی توبه بازمیگردد. گناه او از روی دشمنی با خدا نیست، بلکه ضعف نفسانی است.
گناه کافر: از روی عناد، تکبر و بیاعتنایی به حق است. کافر عمداً مرتکب گناه میشود و از آن لذت میبرد، بدون آنکه احساس پشیمانی کند.
نتیجهگیری: راه نجات همیشه باز است
قرآن کریم و روایات اهلبیت(ع) تأکید میکنند که حتی اگر انسان گناهکار باشد، راه بازگشت به سوی خدا بسته نیست. مؤمن با توبه و بازگشت به مسیر حق میتواند دوباره مورد رحمت الهی قرار گیرد، اما کافر با اصرار بر گناه و انکار حق، خود را از این رحمت محروم میکند.
این آموزهها نشان میدهد که اسلام همواره به انسان امید میدهد و راه تعالی و پیشرفت روحانی را برای همه باز گذاشته است، مشروط بر آنکه فرد با ایمان و توبه، به سوی خدا بازگردد