به گزارش صد آنلاین، بحث «دوره بازگشت» زمینلرزه (مثلاً ۱۵۸ سال) بر پایه دادههای تاریخی و آماری است و به این معناست که احتمال وقوع زلزلهای با شدت مشخص در بازههای زمانی مشابه وجود دارد. اما زمینلرزهها پدیدههایی کاملاً غیرقطعی و وابسته به فرایندهای پیچیده زمینشناسی هستند و نمیتوان زمان دقیق یا قدرت آنها را پیشبینی کرد.
نکتهای که ایشان اشاره میکنند درباره افزایش احتمالی قدرت زمینلرزه در صورت تأخیر در آزادسازی انرژیِ تجمعی در گسلهاست. این ایده بر اساس نظریه «انباشت تنش» است: اگر انرژی زمینلرزه در زمان ожидаشده آزاد نشود، ممکن است تنش بیشتری در گسلها انباشته شود و در نتیجه زمینلرزه بعدی با انرژی بالاتری رخ دهد. با این حال، تبدیل این مفهوم به اعداد دقیق (مثلاً ۷.۱ یا ۷.۲ ریشتر) نیازمند مدلسازیهای بسیار پیچیده است و در علم زلزلهشناسی امروز، چنین پیشبینیهای کمی هنوز امکانپذیر نیست.
هشدارهای متخصصان باید به عنوان زنگ خطری برای آمادگی بیشتر تلقی شود. متأسفانه زیرساختهای تهران و بسیاری از ساختمانها در برابر زلزلهای شدید مقاوم نیستند. تمرکز باید روی کاهش ریسک از طریق مقاومسازی ساختمانها، آموزش عمومی، و تقویت سیستمهای امداد و نجات باشد.
در پایان، زمینلرزه قطعی است، اما زمان و قدرت آن نامشخص است. بهجای ترس، باید با برنامهریزی و اقدام عملی، پیامدهای احتمالی را به حداقل رساند./ هم میهن