اگر شما هم استرسی هستید بخوانید

به گزارش صد آنلاین، این مفهوم به معنای به ارث بردن یک بیماری خاص نیست، بلکه تفاوتهای ژنتیکی در سیستمهای مرتبط با پاسخ به استرس (مانند محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنال)، تنظیم انتقالدهندههای عصبی (مثل سروتونین)، التهاب، یا سمزدایی را شامل میشود. این تفاوتها میتوانند تابآوری فرد را تحت تأثیر قرار دهند

نشانه های احتمالی استرس ژنتیکی:
۱. حساسیت بالا به استرس: واکنش شدید به موقعیتهایی که دیگران بهراحتی مدیریت میکنند.
۲. بهبود آهسته پس از استرس: احساس خستگی یا آشفتگی طولانیمدت پس از رویدادهای استرسزا.
۳. علائم جسمی مداوم: سردردهای مکرر، مشکلات گوارشی (مانند سندرم روده تحریکپذیر)، یا دردهای عضلانی بدون دلیل پزشکی مشخص.
۴. نوسانات خلقی: اضطراب، تحریکپذیری، یا افسردگی بدون محرک بیرونی واضح.
۵. اختلال خواب: مشکل در به خواب رفتن یا بیدار شدن مکرر.
۶. سابقه خانوادگی: وجود اختلالات مرتبط با استرس (مانند اضطراب یا بیماریهای خودایمنی) در خانواده.

تشخیص استرس ژنتیکی: توجه به الگوهای فردی و خانوادگی: بررسی سابقه پزشکی خانواده و واکنشهای شخصی به استرس.

آزمایشهای ژنتیکی (با نظر متخصص): برخی آزمایشها ژنهای مرتبط با پاسخ به استرس (مانند ژن COMT یا 5-HTTLPR) را بررسی میکنند، اما تفسیر نتایج باید توسط متخصص ژنتیک یا پزشک انجام شود.

رد سایر علل پزشکی: ابتدا باید مشکلات سلامت جسمی یا روانی دیگر (مانند کمکاری تیروئید یا افسردگی بالینی) توسط پزشک رد شود.

راههای مدیریت استرس ژنتیکی:
۱. سبک زندگی سالم:

تغذیه: رژیم ضدالتهاب (مصرف امگا-۳، میوهها، سبزیجات) و کاهش قندهای تصفیهشده.

ورزش منظم: فعالیتهای متوسط مانند پیادهروی یا یوگا برای کاهش استرس.

خواب کافی: ۷-۸ ساعت خواب شبانه با کیفیت.

۲. تکنیکهای مدیریت استرس:

ذهنآگاهی (Mindfulness)، مدیتیشن، و تنفس دیافراگمی.

محدودکردن مواجهه با عوامل استرسزای غیرضروری.

۳. حمایت تخصصی:

مشاوره با روانشناس برای آموزش مهارتهای مقابلهای.

در صورت نیاز، رواندرمانی یا دارودرمانی تحت نظر پزشک.

۴. پرهیز از عوامل تشدیدکننده:

کاهش مصرف کافئین، الکل، و سیگار./انتخاب