با این حال، مدیران استقلال در نهایت تصمیم گرفتند به جای منصوریان، مجتبی جباری را به عنوان سرمربی موقت انتخاب کنند. به نظر میرسد این تصمیم با دو محور اصلی همراه بود:
۱. نگاه بلندمدت: احتمالاً باشگاه تمایل دارد از جباری، به عنوان چهرهای فنی و اسطوره استقلال، در ساختار آینده تیم استفاده کند.
۲. کاهش ریسک : انتخاب جباری، با وجود تجربه کمتر در مقایسه با منصوریان، ممکن است مورد حمایت بخشی از هواداران و مدیریت باشد، چرا که او از محبوبیت و درک بالایی از فرهنگ باشگاه برخوردار است.
پیامدهای انتخاب جباری:
- او اکنون مسئولیت هدایت تیم در شرایط دشوار را برعهده دارد، به ویژه در بازیهای حساس باقیمانده که برای حفظ جایگاه استقلال حیاتی هستند.
- این انتخاب میتواند آزمونی برای تواناییهای مربیگری جباری باشد و در صورت موفقیت، مسیر را برای حضور طولانیمدت او هموار کند.
در مقابل، علیرضا منصوریان با وجود نزدیکی به توافق، نتوانست رضایت نهایی مدیران را جلب کند. این موضوع نشان میدهد استقلال ترجیح داده است به جای تکیه بر تجربه گذشته، روی گزینهای با پتانسیل توسعه آینده سرمایهگذاری کند، هرچند این تصمیم با ریسکهایی همراه است.