به گزارش صدآنلاین، با فرض نرخ سود ۲۲.۵ درصد و بازپرداخت ۱۲ ساله، متقاضی وام یک میلیاردی باید ماهانه بیش از ۲۰ میلیون تومان بپردازد. این در حالی است که حداقل حقوق یک کارگر در سال آینده تنها ۱۰ میلیون و ۳۹۹ هزار تومان خواهد بود. به عبارت دیگر، اقساط ماهانه این وام بیش از دو برابر حداقل حقوق است!
سود بیشتر از اصل وام!
پس از ۱۲ سال، متقاضی باید حدود ۳ میلیارد و ۳۰۰ میلیون تومان به بانک بازگرداند که از این مبلغ، ۲ میلیارد و ۲۰ میلیون تومان فقط سود وام است. این یعنی سود وام بسیار بیشتر از اصل تسهیلات است!
طنز تلخ: وام برای خرید ۲۵ متر خانه!
با فرض میانگین قیمت ۵۰ میلیون تومان برای هر مترمربع خانه در تهران (که در واقعیت بسیار بیشتر است)، یک متقاضی میتواند تنها حدود ۲۵ متر خانه بخرد. یعنی ۱۲ سال تلاش و پرداخت اقساط سنگین، در نهایت به خرید یک اتاق کوچک ختم میشود.
طرحی که به کابوس تبدیل شد!
این طرح که قرار بود مستأجران را خانهدار کند، حالا تنها فشار مالی بیشتری بر دوش آنها گذاشته است. آیا بانک مرکزی و سیاستگذاران پولی به واقعیت اقتصادی جامعه و قدرت خرید مردم توجهی دارند؟ یا صرفاً با اعداد و ارقام میلیاردی بازی میکنند و طرحهایی غیرقابل استفاده را به نام حمایت ارائه میدهند؟
واکنش مجلس؟
نمایندگان مجلس به عنوان وکلای ملت، آیا به این شرایط واکنش نشان خواهند داد؟ آیا پس از تعطیلات نوروز، طرحی برای اصلاح این وضعیت و ارائه تسهیلات واقعبینانهتر ارائه خواهد شد؟ یا همچنان باید شاهد تصمیماتی باشیم که نه تنها باری از دوش مردم برنمیدارد، بلکه آنها را بیشتر در فشار اقتصادی قرار میدهد؟
جمعبندی
وام مسکن یک میلیاردی بانک مرکزی، رویایی است که به کابوس تبدیل شده است. این طرح نه تنها مستأجران را خانهدار نمیکند، بلکه آنها را با اقساط سنگین و فشار اقتصادی بیشتری مواجه میسازد. آیا زمان آن نرسیده که سیاستگذاران به جای بازی با اعداد، به واقعیتهای اقتصادی جامعه توجه کنند؟