به گزارش صدآنلاین، طبق قانون، کلیه کارکنان که در کارگاههای مشمول قانون کار به هر نوع از جمله پاره وقت، ساعتی یا فصلی مشغول به کار هستند، مشمول دریافت عیدی و پاداش میشوند. علاوه بر این، کارگران بخش دولتی نیز تحت پوشش این قانون قرار دارند.
نحوه محاسبه عیدی:
کارگران با سابقه یک سال و بیشتر: بر اساس قانون، کارفرما موظف است حداقل معادل ۶۰ روز دستمزد کارگر به عنوان عیدی پرداخت کند. از سوی دیگر، این مبلغ نباید از ۹۰ روز دستمزد بیشتر باشد.
برای سال ۱۴۰۳، با توجه به دستمزد روزانه ۲۳۸۸۷۲۸ ریال، حداقل عیدی معادل ۱۴۳/۳۲۳/۶۸۰ ریال و حداکثر عیدی معادل ۲۱۴/۹۸۵/۵۲۰ ریال خواهد بود.
کارگران با سابقه کمتر از یک سال: برای این کارگران، عیدی به نسبت مدت اشتغال آنها محاسبه میشود. بدین ترتیب، تعداد ماههای اشتغال را در دو برابر حقوق پایه ماهانه ضرب کرده و سپس حاصل را بر عدد ۱۲ تقسیم میکنند.
کارگران پاره وقت و ساعتی: برای این گروهها، مزد و مزایا (از جمله عیدی) بر اساس ساعات کار انجام شده محاسبه میشود. برای کارگران ساعتی که حقوق ثابت ندارند، عیدی طبق میانگین حقوق سه ماه آخر محاسبه خواهد شد.
مسئله مرخصی استعلاجی:
اگر کارگر در طول سال به مرخصی استعلاجی (در اثر بیماری یا حادثه) برود، این دوره به عنوان مدت اشتغال محسوب میشود و تاثیری بر میزان عیدی نخواهد داشت.
مالیات بر عیدی:
طبق قوانین مالیاتی سال ۱۴۰۳، عیدی تا سقف ۱۲۰ میلیون ریال معاف از مالیات است. اما در صورتی که عیدی بیشتر از این مبلغ باشد، برای مبلغ مازاد بر ۱۲۰ میلیون ریال مالیات به میزان ۱۰ درصد محاسبه خواهد شد.
نتیجهگیری:
پرداخت عیدی یک حق قانونی است که کارفرما باید به کارگران خود پرداخت کند و این تکلیف باید تا پیش از پایان سال انجام شود. در صورتی که کارفرما از پرداخت عیدی امتناع کند، کارگر میتواند از طریق مراجع قانونی مثل ادارات تعاون، کار و رفاه اجتماعی اقدام کند تا این حق به کارگر پرداخت شود.
در نهایت، افزایش آگاهی کارگران و کارفرمایان نسبت به حقوق و تکالیف قانونی خود میتواند از بروز اختلافات جلوگیری کرده و روابط کاری سالم و موثری ایجاد کند که به رشد و شکوفایی صنعت و اقتصاد کشور منجر شود.